احادیث درباره ناشکری

مجموعه: احادیث و سخنان بزرگان

احادیثی درباره ناشکری

حدیث هایی درباره ی ناشکری

کفران نعمت چیست؟

کفران نعمت آن است که شخص در برابر نعمت های الهی، شکر گذار نباشد و آن نعمت را در قلب خود بی اهمیت بشمارد یا با زبان سخنی بگوید که نشانه ی بی اعتنایی نسبت به نعمت و بی ارزش کردن آن است و یا گاهی در عمل به آن اهمیت ندهد و به جای استفاده ی درست و به جای از آن، نعمت های الهی را در مسیر سوء و نابه جا استفاده کند. امام صادق (ع) می فرمایند: شکر نعمت آن است که از گناهان پرهیز شود.

کفران در لغت به معنای پوشانیدن است و در اصطلاح دینی: به پنج معنا استعمال شده که یکی از آن معانی، کفران نعمت به معنای ناشکری و ناسپاسی که ضد شکرگزاری است.

خداوند در قرآن ما را به شکر گذاری امر کرده و از کفران نعمت و ناسپاسی و ناشکری پرهیز کرده است. 

«وَاشْكُرُوا لِي وَلَا تَكْفُرُونِ»؛ شکر نعمت هایم را به جا آورید و ناسپاسی نکنید. (سوره ی بقره آیه ی 152)

– امام علی علیه السلام می فرمایند : اِحْذَرُوا نِفارَ النِّعَمِ، فَما کُلُّ شارِدٍ بِمَرْدُودٍ؛ نعمت ها با ناسپاسى از دست انسان مى روند و معلوم نیست دوباره برگردند.

– پیامبر اکرم (ص) فرمودند : أَسْرَعُ الذُّنُوبِ عُقُوبَةً کفْرَانُ النِّعْمَةِ؛ سریعترین مجازات ها، مجازات کفران نعمت است.

– رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند: ثَلَاثَةٌ مِنَ الذُّنُوبِ تُعَجَّلُ عُقُوبَتُهَا وَلَا تُؤَخَّرُ إِلَی الْآخِرَةِ، عُقُوقُ الْوَالِدَینِ وَ الْبَغْی عَلَی النَّاسِ وَ کفْرُ الْإِحْسَانِ؛ مجازات سه گناه، فوری و در دنیا است و تا آخرت به تاخیر نمی افتد. یکی عاق والدین و یکی ظلم به مردم و یکی کفران نعمت و ناسپاسی.

احادیث درباره ناشکری

– امیرالمؤمنین علی علیه السلام فرمودند: کفْرُ النِّعْمَةِ مُزِیلُهَا و َشُکرُهَا مُسْتَدِیمُهَا؛ کفران نعمت و ناشکری، باعث از دست دادن آن و شکر آن باعث ادامه داشتنش می شود.

– حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام فرمودند: أَحَبُّ النَّاسِ إِلَی اللَّهِ سُبْحَانَهُ الْعَامِلُ فِیمَا أَنْعَمَ بِهِ عَلَیهِ بِالشُّکرِ و َأَبْغَضُهُمْ إِلَیهِ الْعَامِلُ فِی نِعَمِهِ بِالْکفْرِ؛ امیرالمؤمنین علیه السلام فرمودند: محبوب ترین مردم نزد خداوند، بندگان شاکری هستند که با استفاده درست و خداپسندانه از نعمت های خدا، شکر آن را به جا می آورند، و مبغوض ترین مردم نزد خدا، مردمی هستند که با استفاده نامشروع از نعمت های خدا، کفران نعمت و ناسپاسی می کنند.

– امام علی (ع) در وصیتشان به فرزند خود امام حسن (ع) فرمودند: لَا تَکفُرْ نِعْمَةً فَإِنَّ کفْرَ النِّعْمَةِ مِنْ أَلْأَمِ الْکفْرِ؛ کفران نعمت نکن که ریشه و اساس کفر، کفران نعمت و ناسپاسی است.

– امام علی (ع) فرمودند : کُفْرُ النِّعْمَةَ مُزیْلُها وَ شُکْرُها مُسْتَدیمُها؛ ناسپاسى نعمت آن را از بین مى برد، و شکر نعمت سبب دوام آن است.

– حضرت علی (ع) در حدیثی دیگر می فرمایند : کُفْرانُ النِّعَمِ یُزِلُّ الْقَدَمَ وَ یَسْلُبُ النِّعَمِ؛ کفران نعمت سبب لغزش قدم ها (و به زمین خوردن در زندگى) و موجب سلب نعمت ها مى گردد.

– امیرمؤمنان على (ع) فرمودند: کافِرُ النِّعمَةِ کافِرُ فَضْلِ اللّهِ؛ کفران کننده نعمت، منکر فضل الهى است

– امام علی (ع) فرمودند : کفْرُ النِّعْمَةِ لُؤْمٌ؛ همچنین فرمودند: ناشکری، (نشانه) پستی و لئامت است.

– امام سجاد (ع) می فرمایند: گناهانی که نعمت های الهی را تغییر می دهند، ظلم بر مردم و تغییر دادن عادت در امور خیر و کفران نعمت و ترک شکر است.

گردآوری: بخش مذهبی بیتوته