بلوغ و نشانه هاى آن

مجموعه: احکام دینی

«بلوغ» به معناى رسيدن به سنّ خاصّى است كه انسان در آن سن، آمادگى انجام كار مورد نظر را دارد. البتّه «بلوغ» در همه مسايل يكسان نيست; زيرا آمادگى براى هر كارى در سنّ و سال خاصّى حاصل مى شود.

بنابراين، سنّ بلوغ در مسائل شرعى، با سنّ بلوغ در مسائل اجتماعى، سياسى يكسان نيست، همانگونه كه بلوغ جنسى با بلوغ اقتصادى (رسيدن به سنى كه توانايى انجام امور اقتصادى و مالى را بطور مستقل داشته باشد) تفاوت دارد.

نتيجه اين كه هر چيزى «بلوغ» خاصّ خود را دارد، و ما نمى توانيم براى همه چيز فقط يك سنّ بلوغ تعيين كنيم.

مسأله 1ـ يكى از نشانه هاى بلوغ در دختران كامل شدن 9 سال قمرى و وارد شدن در سن 10 سالگى است. هر سال شمسى 11 روز بيشتر از سال قمرى است. بنابراين با محاسبه اين تفاوت و در نظر گرفتن سال كبيسه، زمان بلوغ در دختران به سال شمسى حدوداً 8 سال و 8 ماه و 23 روز مى باشد.

مسأله 2ـ دختران با تمام شدن نُه سال قمرى بالغ مى شوند، ولى چنانچه قادر بر انجام برخى از تكاليف مثل روزه نباشند، انجام آن براى آنها واجب نيست. و اگر تا ماه رمضان سال بعد قادر بر قضاى آن هم نباشند، قضا نيز ندارد، ولى براى هر روز بايد فقيرى را سير كنند. و در مورد ازدواج احتياج به رشد جسمانى دارند. و در مورد تصرّف در اموال، رشد كافى اقتصادى نيز لازم است.

مسأله 3ـ ديدن خون حيض براى دختران، از نشانه هاى بلوغ شمرده مى شود.

مسأله 4ـ رشد جسمانى، مانند افزايش طول قد، بزرگ شدن پستانها، باسن ها و مانند آن، علامت بلوغ (دختران) محسوب نمى شود.

مسأله 5ـ رشد فكرى و جسمى دختران سريعتر از رشد پسران صورت مى گيرد به همين سبب سنّ بلوغِ دختران پايين تر از پسران است.

مسأله 6ـ دخترى كه شك دارد كه به سنّ بلوغ رسيده يا نه، واجب نيست تحقيق كند، ولى اگر امكان تحقيق دارد، تحقيق كند.

مسأله 7ـ آنچه قبل از نُه سالگى ديده مى شود عادت ماهانه محسوب نمى شود، هرچند داراى همان صفات بوده باشد، بنابراين نشانه بلوغ نيست.