مونوسیت (Monocyte) در آزمایش خون چیست ؟

مونوسیت ها بزرگترین نوع گلبول های سفید هستند. تقریباً 2 تا 10 درصد از گلبول های سفید مونوسیت هستند.

 

این سلول های ایمنی قبل از ورود به بافت ها به مدت چند روز در خون گردش می کنند، جایی که تبدیل به ماکروفاژ یا سلول های دندریتیک می شوند.

 

مونوسیت ها در برابر عفونت های ویروسی، باکتریایی، قارچی و تک یاخته ای محافظت می کنند. آنها میکروارگانیسم ها را می کشند، ذرات خارجی را می بلعند، سلول های مرده را حذف می کنند و پاسخ ایمنی را تقویت می کنند.

 

با این حال، آنها همچنین می توانند در ایجاد بیماری های التهابی مانند آرتریت و آترواسکلروز نقش داشته باشند. در این پست، نگاه دقیق تری به نحوه عملکرد مونوسیت ها و نقش آنها در بیماری خواهیم داشت.

 

مونوسیت ها می توانند میکروب ها را بکشند، ایمنی شما را تقویت کنند و سلول های مرده را از بین ببرند. هنگامی که آنها وارد بافت های شما می شوند، تبدیل به ماکروفاژ می شوند.

Monocyte

•  آزمایش MON

•  درصد گلبول های سفید بدن را در آزمایش CBC

•  شمارش گلبول های سفید خون (White Blood Cells) در اختصار، آزمایش WBC

آزمایش خون

یک متخصص مراقبت های بهداشتی با استفاده از یک سوزن کوچک از رگ بازوی شما نمونه خون می گیرد. پس از وارد کردن سوزن، مقدار کمی خون در یک لوله آزمایش یا ویال جمع آوری می شود. وقتی سوزن داخل یا خارج می شود ممکن است کمی احساس سوزش کنید. این معمولا کمتر از پنج دقیقه طول می کشد.

انجام آزمایش خون خطر بسیار کمی دارد. ممکن است درد خفیفی یا کبودی در نقطه ای که سوزن گذاشته شده است را تجربه کنید، اما بیشتر علائم به سرعت از بین می روند.

برای انجام آزمایش تشخیص تعداد مونوسیت‌ها در بدن، نیازی به ناشتا بودن نیست و نیازی به آمادگی خاصی ندارید.

در صورت بروز علائم زیر آزمایش مونوسیت تجویز می شود، که شامل:

 

علائم مونوسیت بالا:

– التهاب مزمن (طولانی مدت)

– عفونت هایی مانند سل، مالاریا و سیفلیس

 

علائم مونوسیت پایین:

– تب

– درد

– تورم

• برخی از عواملی که می توانند باعث بالا رفتن سطح مونوسیت ها در خون شوند، عبارتند از:

– عفونت های ویروسی مانند اوریون و سرخک

– عفونت های انگلی

– بیماری التهابی مزمن

– سل (یک بیماری مزمن تنفسی که از یک باکتری، ناشی می شود)

 

• در صورتی که تعداد مونوسیت ها و به طور کلی، گلبول های سفید به شکل محسوسی کم شوند، می تواند نشانه یکی از مشکلات زیر باشد:

– بیماری های انگلی

– واکنش های آلرژیک شدید

– کمبود ویتامین ها

– بیماری های کبد و طحال

– اختلالات مادرزادی

– بیماری های خود ایمنی

 

• برخی از داروها (از جمله پرتودرمانی و سیوکین درمانی )

 

• داروها و درمان های دیگر، مانند داروی ضد روان پریشی زیپراسیدون (Geodon)، داروهای فاکتور تحریک کننده کلونی گرانولوسیت (G-CSF) که گلبول های سفید را افزایش می دهد و پرتودرمانی.

 

– آنتی بیوتیک ها

– آنتی هیستامین ها

– داروهای ضد تشنج

– داروهای شیمی درمانی

– هپارین

– کینیدین

– داروهای ادرار آور

 

قبل از گرفتن خون، پزشک را در جریان تمام داروهایی که اخیرا مصرف کرده‌اید، قرار دهید. (به ویژه داروهایی که بدون نسخه، مصرف کرده اید)

• افزایش تعداد مونوسیت ها در خون (مونوسیتوز) در پاسخ به عفونت های مزمن، در اختلالات خود ایمنی، در اختلالات خونی و در برخی سرطان ها رخ می دهد. افزایش تعداد ماکروفاژها در قسمت‌هایی از بدن غیر از خون (مانند ریه ها، پوست و سایر اندام ها) می‌تواند در پاسخ به عفونت ها، سارکوئیدوز و هیستیوسیتوز سلول لانگرهانس رخ دهد.

• تعداد کم مونوسیت ها در خون (مونوسیتوپنی) می تواند ناشی از هر چیزی باشد که باعث کاهش تعداد کلی گلبول های سفید خون شود (همچنین به نوتروپنی و لنفوسیتوپنی مراجعه کنید )، مانند عفونت جریان خون، شیمی درمانی یا اختلال مغز استخوان.

>>موارد زیر نتایج نرمال شمارش کامل خون است:• مونوسیت ها حدود 1 تا 10 درصد  از گلبول های سفید در گردش را تشکیل می دهند، اگرچه برای بیشتر افراد این میزان بین 2 تا 8 درصد است. تعداد مونوسیت ها در مردان معمولاً کمی بیشتر از زنان است.

 

محدوده  طبیعی مونوسیت مطلق بین 1 تا 10 درصد گلبول های سفید بدن است. اگر بدن 8000 گلبول سفید داشته باشد، محدوده طبیعی مونوسیت مطلق بین 80 تا 800 است.

 

داشتن تعداد مونوسیت مطلق که بیشتر یا کمتر از حد معمول باشد، به خودی خود خطرناک نیست، اما می تواند نشان دهنده این باشد که فرد نیاز به معاینه دارد. به علاوه. شمارش مطلق مونوسیت ها می تواند روشی ارزشمند برای ارزیابی سلامت کلی سیستم ایمنی بدن باشد.

• بعد از اینکه مونوسیت ها کار خود را انجام دادند، چه اتفاقی می افتد؟

مونوسیت ها به طور متوسط ​​سه روز قبل از آپوپتوز (مرگ برنامه ریزی شده سلولی) زندگی می کنند. آنها در دوره های التهاب زیاد عمر طولانی تری دارند. هنگامی که التهاب برطرف شد، مرگ سلولی رخ می دهد.

• چگونه تعداد مونوسیت بالا اندازه گیری می شود؟

مونوسیت ها با یک آزمایش خون به نام دیفرانسیل شمارش سفید خون (WBC) اندازه گیری می شوند. اغلب بخشی از شمارش کامل خون (CBC) است. CBC روی گلبول های قرمز، گلبول های سفید و پلاکت های خون شما آزمایش می کند. CBC بخشی از معاینه فیزیکی سالانه است. اگر نتیجه نشان دهنده بالا یا پایین بودن شمارش سفید خون باشد، پزشک ممکن است آزمایش افتراقی WBC را تجویز کند.

بیماری های خودایمنی، HIV، سوختگی ها و بسیاری از شرایط و درمان های دیگر با کاهش تعداد مونوسیت ها مرتبط هستند. علائم به علت زمینه ای بستگی دارد.

- علت اصلی افزایش مونوسیت (مونوسیتوز) التهاب و عفونت مزمن است. علائم به علت آن بستگی دارد و ممکن است شامل تب، درد و تورم باشد.

تعداد بهینه مونوسیت ها با کاهش میزان عفونت و بیماری مزمن مرتبط است. اگر مونوسیت های شما بالا یا پایین است، ممکن است بخواهید از پزشک خود بخواهید سطح سایر گلبول های سفید خون شما را بررسی کند.

از اطلاعات موجود در این مقاله نباید به عنوان جایگزین نظر حرفه ای پزشک استفاده شود. اگر در مورد سلامتی خود سوالی دارید حتما با پزشک خود تماس بگیرید.