جایزه برای سرِ ترامپ؛ مروری بر جوایز پرداخت نشدۀ قبلی
- مجموعه: اخبار سیاسی و اجتماعی
- تاریخ انتشار : سه شنبه, 01 بهمن 1398 15:58
نمایندۀ کهنوج در مجلس شورای اسلامی در نطق امروز خود در مجلس شورای اسلامی گفته است: به نیابت از مردم کرمان، برای قتل دونالد ترامپ جایزۀ 3 میلیون دلاری تعیین می‌کنم.
می‌توان حدس زد این نماینده در آستانۀ انتخابات پیش رو می‌خواسته در افکار عمومی و رسانه ها مطرح شود و می‌توان پرسید این مبلغ را از کجا می‌خواهد تأمین کند و او هم می‌تواند مورد اول را تکذیب کند و دربارۀ پرسش دوم هم بگوید از خود مردم و باز می‌توان پرسید آیا این‌گونه سخنان به مصلحت کشور و نظام و تصویر بیرونی هست یا نه و او می‌تواند پاسخ دهد: نمایندۀ مجلس از طرف مردم سخن می‌گوید و مسؤولیت متوجه خود اوست و هزینۀ سیاسی به نظام و حتی پارلمان تحمیل نمی‌کند.
این نوشته اما نمی‌خواهد به این پرسش ها و ابهامات بپردازد. بلکه به بهانۀ آن می‌خواهم سه مورد دیگر از تعیین جایزه هایی این‌گونه را در تاریخ معاصر ایران یادآور شوم:
1. صادق خلخالی، شاه و کارلوس/ 40 سال پیش روزنامۀ کیهان در شمارۀ چهارم تیرماه 1358 در صفحه نخست خود با انتشار عکسی از کارلوس- ملقب به شغال آدمکش - تیتر زد: کارلوس مامور کشتن شاه مخلوع شد.
شیخ صادق خلخالی به خبرگزاری فرانسه گفته بود: « ایلیش رامیرز الیاس کارلوس، تروریست اسرارآمیز بین‌المللی، عملیات اعدام شاه سابق ایران را رهبری و هماهنگ می‌کند... چریک‌های ساندنیست و ناسیوتالیست‌های نیکاراگوئه و جمعی از مبارزان ناسیونالیست آمریکای لاتین در این عملیات شرکت دارند.»
کیهان، همچنین به نقل از رادیو کلن درباره کارلوس نوشته بود: «کارلوس تحت تعقیب پلیس بسیاری از کشورها قرار دارد. آیت‌الله خلخالی چندی پیش جایزه‌ای به مبلغ ۱۴۰ هزار دلار برای کسی تعیین کرد که شاه سابق ایران را در مکزیک مورد سوءقصد قرار داده و او را بکشد».
معلوم نشد خلخالی بلوف زده یا واقعا با کارلوس تماس گرفته و اساسا در آن مقطع، کارلوس فعالیتی داشته یا نه ولی مطلب بالا را که از کیهان 40 سال قبل، نقل شد و چندی پیش در تارنمای انتخاب هم دیدم، خود در آن زمان در باشگاه افسران و به گمانم در خیابان 30 تیر از زبان خود شیخ صادق خلخالی شنیده بودم.
یک سال و یک ماه بعد البته شاه در قاهره درگذشت و در اصطلاح حقوقی «سالبه به انتفاء موضوع» شد یعنی خود موضوع منتفی شد و دیگر شاهی در این دنیا نبود که نقشه ترور او را طراحی کنند. ضمن این که روشن نشد اگر قرار بر ترور شاه بود در دوران سلطنت، انقلابیون در نظر داشتند و این کار علی القاعده بعد از سقوط او نمی توانست وجاهتی داشته باشد.
2. سلمان رشدی و بنیاد 15 خرداد/ پس از فتوای امام خمینی در زمستان سال 1367، بنیاد 15 خرداد به سرپرستی حجت الاسلام شیخ حسن صانعی برای سر سلمان رشدی نویسنده انگلیسی هندی تبار 500 هزار دلار جایزه تعیین کرد. با توجه به رسمیت این نهاد، تعیین این جایزه بسیار بحث‌انگیز شد. بنیاد 15 خرداد اما نه تنها عقب ننشست بلکه رقم آن را در چند مرحله بالا بُرد و گویا اکنون به 3 میلیون و 300 هزار دلار رسیده است.
3. شاهین نجفی و 100 هزار دلار/ چند سال قبل پایگاه خبری «شیعه آنلاین» برای کشتن شاهین نجفی مبلغ 100 هزار دلار جایزه تعیین کرد.
در خبر این تارنما آمده بود: «شاهین نجفی خوانندۀ ایرانی مقیم آلمان به خاطر آهنگی به شدن توهین آمیز به امام هادی علیه السلام، خشم عاشقان اهل بیت عصمت و طهارت را برانگیخته و قلب‌شان را به درد آورده است.»
این سایت منبع تأمین مبلغ جایزه را هم اعلام کرده بود: «یک بانی خیر از یکی از کشورهای عربی حوزۀ خلیج فارس وعده داده بود که این مبلغ را به عنوان جایزه از طرف شیعه آنلاین، به قاتل این خواننده موهن تقدیم کند.»
شاهین نجفی البته بعدتر عذرخواهی کرد.
این گونه جایزه تعیین کردن ها در آمریکا هم سابقه دارد. تا جایی که برای سر «اسامه بن لادن» رهبر القاعده جایزۀ 25 میلیون دلاری تعیین کرده بودند و البته به شهروند کویتی که مدعی بود او لو داده پولی نپرداختند و سخنگوی وقت کاخ سفید گفت: «تا جایی که من می دانم کسی دقیقاً و صراحتاً نگفت بن لادن در ابیت آباد شمارۀ 5730 و در خیابان سبز زندگی می کند و تمام عوامل به طور اتفاقی به رد پاهای واقعی برای شناسایی بن لادن دست یافتند و از این رو هیچ کس مشمول جایزۀ 25 میلیون دلاری نمی شود!»
دو سال پیش هم برای پسر او – حمزه بن لادن- هم جایزۀ یک میلیون دلاری تعیین شد.
در فروردین امسال هم هواپیماهای نظامی عراق اعلامیه هایی بر فراز استان «الانبار» پخش کردند و در آن ها برای هر گونه اطلاعاتی که منجر به دستگیری سرکردۀ داعش شود 25 میلیون دلار جایزه تعیین شده بود. 5 آبان امسال هم اعلام شد که نیروهای آمریکا در شمال غرب سوریه ابوبکر بغدادی را کشته اند و مشخص نشد جایزه‌ای پرداخت شده یا نه و البته بعید است شده باشد.
عصر ایران/ مهرداد خدیر
