تقویم تاریخ - 30 تیر

مجموعه: تقویم تاریخ

2004م:«ايسنا» 20 ژوئيه 2004 خبر از باز شدن قفل واردات خودرو داد و نوشت كه اين طلسم با ورود پنج دستگاه « بي. ام . و » كه اتومبيلي گران بها است به گمرك بندر عباس شكسته شد. مشاهده اين خبر در سايت اينترنتي « ايسنا » داغ دل اين نگارنده را تازه كرد كه سرگرم نوشتن كتابي درباره آن است تا آيندگان از بوروكراسي پيچيده وطن درس عبرت بگيرند و به اصلاح آن همت بگمارند. در سال 1371 براي استفاده از حقي كه در قانون مصوب 1370 و آيين نامه اجرايي شماره 44265 شوراي وزيران، معروف به قانون و آيين نامه واردن كردن يك خودرو « نو و يا نيمدار » توسط فارغ التحصيلان فوق ليسانس و دكترا از دانشگاههاي خارج از كشور برقرار شده بود به وزارت علوم شتافتم و در 22 ارديبهشت 1371 تقاضانامه تسليم كردم و در 12 خرداد همان سال نامه شماره « 6931 ـ 43 خ» به امضاي احمد فهيمي فر مديركل وقت را خطاب به گمرك دريافت كردم و با خرسندي تمام به آمريكا رفتم تا خودرو خود را كه در گاراژ خانه پسرم ، كاوه ، خاك مي خورد بياورم و از شر اتوبوس سواري آسوده شوم. اتومبيل را در ترمينال بين المللي بندر نورفوك ويرجينيا به مقصد بندر سيواس تركيه به كشتي سپردم و آماده رفتن به تركيه براي ترخيص اتومبيل و راندن آن تا تهران شدم كه يكي از آشنايان كه قبلا اين كار را كرده بود خبر داد كه زحمت بي جهت نكشم كه اتومبيل او را در مرز بازرگان متوقف كردند و گفتند كه بانك مركزي!!! از ادامه اجراي قانون جلوگيري كرده و او اتو مبيل را در همانجا در خاك تركيه رها ساخته است. گفتم كه اصل اساسي «عطف به ماسبق نشدن» معتبر است. به وزارت بازرگاني، كميسيون اصل 90 مجلس و ديوان عدالت اداري دادخواست دادم، و در روزنامه ها مقاله و شكوائيه نوشتم كه دستور مقام اجرايي نمي تواند قانون را لغو كند و اگر هم مجلس قانون مصوب خود را لغو كند كه عطف به ماسبق نمي شود و .... از آن زمان تا كنون 12 سال است هنوز نتوانسته ام از تلاش خود نتيجه بگيرم. اين را هم يادآور شوم كه چون رفتن به تركيه و بازگرداندن اتومبيل مورد بحث به آمريكا به صرفه نبود بسراغش نرفتم. من اتوبوس سوار كه يك بار هم در ايستگاه كوچه تنديس( روزنامه همشهري ) از اتوبوس به پايين افتادم و مجروح شدم، در جيب خود دو سند و كارت اتومبيل دارم كه هر دو اتومبيل در تهران بسرقت رفتند و ديگر يافت نشدند و كارتها و اسنادشان باقي مانده اند.

سال 1383 سال پاسخگويي به شکايات مردم اعلام شده است؛ بايد منتظر شد و ديد که در باره اين مسئله چه جوابي به دست مي آيد.

1816م:21 ژوئيه 1816 «پال جوليوس بارون فن رويتر Paul Julius Baron Von Reuter» موسس خبرگزاري رويتر و مرد زرنگ قرن 19 در آلمان به دنيا آمد. پدرش از روحانيون يهودي آلمان بود.

رويتر در جواني، نخست كارمند بانك و سپس در برلن به كار نشر كتاب پرداخت و در سال 1844 در 28 سالگي دين و نام خود را تغيير داد؛ مسيحي شد و به «جوليوس رويتر» موسوم گرديد. نام قبلي او « اسرائيل بير يوسفات» بود.

جوليوس در جريان انقلابات سال 1848 اروپا به پاريس رفت و در آنجا به ترجمه مقالات روزنامه هاي فرانسه و ارسال اين ترجمه ها براي چاپ در روزنامه هاي آلمان پرداخت و از اين راه به درآمد و شهرت رسيد و در عين حال متوجه مشكل ارسال مطلب شد و فكر ايجاد خبرگزاري و كشيدن خط تلگراف به سرش آمد.

1936م:جنگ داخلي خونين اسپانيا به رشد روزنامه نگاري كمك بسيار كرد. اين جنگ كه از 18 ژوئيه سال 1936 آغاز شده بود، ششصد هزار قرباني گرفت و سرانجام با شكست نيروهاي جمهوري خواه و چپ پايان يافت و باعث روي كار آمدن ژنرال فرانكو و ديكتاتوري گرديد. در اين جنگ، طرفين درگير كوچكترين محدوديتي براي روزنامه نگاران به وجود نياوردند و به همين دليل جهانيان در جريان جزئيات مبارزه بودند و هواداران دو طرف جنگ كه نمايندگان دو طرز فكر و ايدوئولوژي مختلف بودند با خواندن گزارشهاي «بدون سانسور» و کامل اين جنگ و مشاهده عکسهاي آن در نشريات، از گوشه و كنار جهان براي كمك رسانيدن به طرف دلخواه خود به اسپانيا مي شتافتند. عكسهايي كه از صحنه ها و مصائب اين جنگ برداشته شده است از شاهكارهاي «عكاسي خبري» بشمار مي آيد. يكي از اين عكسها که در بالا مشاهده مي شود توسط يک روزنامه نگار از يك نظامي، بلافاصله پس از اصابت گلوله و در حال افتادن بر زمين و رها شدن تفنگش گرفته شده است. درعين حال از اين عكس چنين بر مي آيد كه روزنامه نگار گيرنده عكس تا عمق صحنه جنگ پيش رفته بود.

2004م:17 ژوئيه 2004 جسد پايل پلويان سردبير مجله « ارميانسكي پرولوك » كه به زبان روسي براي جامعه ارمنيان روسيه انتشار مي يابد در كنار جاده كمربندي مسكو كشف شد. وي با ضربات چاقو كشته شده بود.

وي نيز مانند چند روزنامه نگار ديگر روس كه در سالهاي اخير كشته شدند از منتقدين كاپيتاليسم نوپا و فسادآلود روسيه بود.

2005م:«پال دوكPaul Duke» روزنامه نگار آمريكايي و از مدافعان امنيت و آزادي روزنامه نگاران در سطح جهان 19 ژوئيه 2005 در 78 سالگي از بيماري لوكيميا (سرطان خون) درگذشت. وي سالها در اسوشيتدپرس، وال استريت جرنال، شبكه تلويزيوني «ان بي سي» و ساير رسانه ها قلم زده بود و همزمان 21 سال در شبكه تلويزيون عمومي آمريكا (پي بي اس) برنامه هفتگي مستقل «واشينگتن ريويو» را اجرا مي كرد و خبرنگاران گمنام را به آن دعوت مي كرد تا نامدار شوند. خبرنگاراني كه براي شركت در اين برنامه، دوك مي كوشيد كه به چهار ميليون و ششصد هزار تن مخاطبان برنامه ثابت كند كه از روزنامه نگاران، اگر بيطرف باشند و تنها به خاطر روشن ساختن حقيقت بنويسند و حقايق را تبليغ كنند و طرف اين و آن را نگيرند اعضاي موثر و دوستدار جامعه هستند. دوك گفته است : « آزادي در يك جامعه وقتي تامين است دست روزنامه نگار در جستجو و به دست آوردن حقايق و انتشار آنها باز باشد و ترس و بيم نداشته باشد. وي سانسور مطالب رسانه هاي حرفه اي از روزنامه تا كتاب و عكس و فيلم را عملي بر ضد بشريت و خلاف اصول دمكراسي اعلام كرده است.

356پیش از میلاد:اسكندر مقدوني بيستم ژوئيه در سال 356 پيش از ميلاد در مقدونيه يونان (منطقه يوناني مقدونيه) به دنيا آمد و 33 سال عمر كرد. وي در سال 323 پيش از ميلاد پس از تصرف امپراتوري پارسيان كه دچار مديراني ضعيف و درحال دشمني با هم شده بود، در شهر بابل درگذشت. به نوشته مورخان غرب، اسكندر در هيچ جنگي شكست نخورد زيرا كه با محاسبات دقيق و در زمان و مكان درست، وارد جنگ مي شد.

1774م:21 ژوئيه سال 1774 قرارداد «كوچوك كاي نارجهKuchuk Kainarji» ميان روسيه و عثماني در پي يك رشته جنگهاي شش ساله (از 1768 تا 1774) امضاء شد كه در آنها عثماني شكست خورد و روسيه مستقيما به درياي سياه راه يافت.

طبق اين قرارداد، بندرخرسونKherson، بند كرچ Kerch(به معناي ليمو) و اني كاله Enikaleدر كريمه ومناطق ميان رودهاي دنيپرDnieper و بوگ Bugجنوبي (فعلا در اوكراين) ومناطقي در قفقاز به روسيه داده شد. ضمنا قرار شد كه خان نشين كريمه از عثماني جدا و مستقل شود (كه در سال 1783 به روسيه پيوست). به علاوه، به روسيه اختيار حمايت از مسيحيان ارتودوكس ساكن قلمرو عثماني به روسيه داده شد و قرار شد كه كشتي هاي مسيحيان با پرچم روسيه در آبهاي درياي سياه رفت و آمد كنند و روسيه در استانبول كليساي ارتودوكس بسازد. به اين ترتيب امپراتوي روسيه بر مناطق غربي و شمالي درياي سياه (اينك عمدتا وابسته به اوكراين) دست يافت.

1861م:بيستم ژوئيه سال 1861 كنگره كنفدراسيون آمريكا نخستين جلسه خود را در شهر ريچموند با شركت نمايندگان شش ايالت جدايي طلب (كاروليناي جنوبي، ميسي سي پي، فلوريدا، آلباما، جورجيا و لوئيزيانا) تشكيل داد. اين كنفدراسيون برپايه تفسير قانون اساسي آمريكا توسط ايالتهاي برده دار، در پنجم فوريه (پنج ماه پيش از آن) آن سال ايجاد شده بود، جفرسون ديويسJefferson Davis را براي مدت شش به رياست جمهوري انتخاب كرده بود و پايتخت موقت آن شهر بيرمنگام ايالت آلاباما بود. اين ايالات، اختيارات حكومتي را حق خود مي دانستند و معتقد به وجود يك دولت مركزي كوچك با اختيارات محدود كه كار آن تنها حفظ وحدت كشور، هماهنگي ايالتها، برقراري و حفظ مناسبات ديپلماتيك با خارج و بسيج نيرو براي جلوگيري از تعرض خارجي بودند. اين كنفدراسيون پس از قطعي شدن انتخاب آبراهام لينكلن (لينکن) Abraham Lincoln تشكيل شده بود زيرا كه وي ضمن نطق هاي انتخاباتي اش وعده داده بود كه بردگي را در آمريكا لغو و به سياهپوستان آزادي و تابعيت آمريكايي بدهد و ايالات برده دار، اين كار را يك مداخله دولت مركزي در امور خود و مغاير قانون اساسي مي دانستند.

1861م:پس از ايجاد كنفدراسيون، لينكلن در چهارم مارس 1861 عمل شش ايالت را غير قانوني خواند كه باعث خشم ايالت تكزاش شد و بي درنگ به كنفدراسيون پيوست. لينكلن در يك اعلاميه ديگر، ايالات هفتگانه (شش ايالت قبلي به اضافه تكزاس) را از مداخله در امور گمركات، ادارات فدرال و ساختمان هاي متعلق به دولت مركزي واقع در ايالات ممنوع كرد كه ايالت كاروليناي جنوبي دست به لجبازي زد و با يك دهن كجي نسبت به لينكلن، به ميليشياي ايالت دستور حمله به پادگان نيروهاي دولت مركزي (فدرال) در شهر چارلستون به نام پادگان «سامترSumter» را صادر كرد و اين پادگان پس از مختصر مقاومت تسليم شد. لينكلن از اين عمل برآشفته شد و از ايالتهاي وفادار به دولت مركزي (فدراسيون) و عمدتا شمالي ها خواست كه دست به بسيج نيرو بزنند تا پادگان سامتر پس گرفته شود. اين اقدام لينكلن، ايالت ويرجينيا كه ضلع جنوبي و غربي شهر واشنگتن را تشكيل مي دهد، و ايالتهاي آركانزا، كاروليناي شمالي و تنسي را به خشم آورد و به كنفدراسيون پيوستند و پايتخت كنفدراسيون به شهر ريچموند ويرجينيا منتقل و رابرت لي، ژنرال ويرجينيايي فرماندهي نيروهاي نظامي كنفدراسيون را برعهده گرفت. ايالتهاي ميسوري و كنتوكي هم وعده كمك به كنفدراسيون دادند و اكثريت مردم آريزونا، و نيومكزيكو كه هنوز ايالت كامل نشده بودند اعلام پشتيباني كردند و پنج طايفه سرخپوست ساكن در اوكلاهما هم به كنفدراسيون پيوستند و از 21 ژوئيه 1861 (يك روز پس از تشكيل كنگره كنفدراسيون در ريچموند) جنگ كنفدراسيون با فدراسيون آمريكا شروع شد.

1899م:در اين روز در سال 1899 سيصد و بيست سرباز فرانسوي به دليل داشتن تيربار از نوعي كه در عكس ديده مي شود بر 12 هزار تن نظامي كشور افريقايي چاد غلبه كردند و اين سرزمين را مستعمره فرانسه ساختند.

تيربار در سال 1884 توسط «هيرام ماكزيم» تكميل شد و وسيله برتري كشور دارنده آن به ويژه در استعمار ملل ضعيف قرار گرفت . تير باري را كه ماكزيم ساخت با گاز باروت « فشنگ رساني » مي شد و هر ثانيه 11 گلوله تا مسافت 2500 متر شليك مي كرد.

«اسلحه» از هزاران سال پيش عامل برتري كشورها بوده است. اسكندر مقدوني با بكار بردن نيزه پنج متري جنگ گرانيكوس را برد. از همان زمان ، مخصوصا در قرون جديد و معاصر ، دولتهاي برتري جو مي كوشند كه سلاحهاي پيشرفته در دسترس همگان نباشد.

1937م:اگر تاريخ نسبتا كوتاه ايالات متحده را مرور كنيم، در بيستم ژوئيه 1937 (سي ام تيرماه 71 سال پيش) در شهر تالهاسي حاكم نشين ايالت فلوريدا، يك رويداد موسوم به «لينچينگ Linching» را مي بينيم كه در مورد سياهپوستان، موارد مشابه متعدد داشته است. بيستم ژوئيه آن سال، يك پليس فلوريدا در شهر تالهاسي (در آن زمان 150 هزار نفري) با چاقو مورد حمله قرار مي گيرد و مجروح مي شود. سفيد پوستان شهر دو مرد سياهپوست را كه متهم به چاقوزدن اين پاسبان شده بودند دستگير و خودشان آنان را محكوم به اعدام مي كنند و به دار مي زنند كه اين عمل را «لينچينگ يعني اعدام فرد توسط جمعيت (ماب)، بدون محاكمه در دادگاه و اثبات جرم» مي نامند. 71 سال پس از لينچينگ آن دو سياهپوست، سيستم عملا دو حزبي ايالات متحده و روش خاص اين دو حزب در تعيين نامزد و تلقين رسانه ها (!) كه در آمريكا روش (ستايل) ويژه خود را دارند يك سياهپوست را نامزد حزب بزرگتر براي انتخابات آبانماه امسال رياست جمهوري كرده است. تاريخ تمرين دمكراسي در ايالات متحده در قرن بيستم و به ويژه پس از پيدايش راديو، سپس تلويزيون و اينك پيامهاي آنلاين نقش تبليغات در پيشبرد نامزدها را به عنوان «عامل موثر» ثابت كرده است به گونه اي كه مي توان گفت كه اصحاب رسانه ها با بزرگ كردن يك نامزد و كوبيدن نامزد و يا نامزدهاي ديگر (رقباء) تا حدي زياد تعيين نتيجه انتخابات را به دست دارند و بسياري از واجدين شرايط راي دادن چون اين را مي دانند به خود زحمت مشاركت را نمي دهند.

1944م:بيست و يکم ژوئيه 1944 دولت وقت آلمان جزئيات توطئه قتل هيتلر را 28 ساعت پس از وقوع اعلام داشت و يك امير زاده (كنت) آلماني به نام سرهنگ « كلاز گراف فن ستافنبرگ » را به عنوان طراح اصلي نقشه توطئه و با هدف پادشاهي کردن مجدد آلمان معرفي كرد. هيتلر بيستم ژوئيه و اندکي پس از انفجار بمب، سلامت بودن خود را بدون ذکر جزئيات از راديو اعلام کرده بود که روز بعد جزئيات آن فاش شد.

قاضي «رونالد فرايسلر» هشت افسر و غير نظامي آلماني ازجمله سرهنگ فن ستافنبرگ را به جرم دست داشتن در اين توطئه محكوم به مرگ كرد كه هشتم اوت ( 18 روز پس از وقوع حادثه) اعدام شدند.

1954م:بيست و يکم ژوئيه سال 1954 در ژنو قرار داد تقسيم موقت ويتنام (حد اكثر سه سال) امضاء شد. كنفرانس مربوط كه در آن كشورهاي بزرگ هم نماينده داشتند از 21 آوريل اين سال تا 21 ژوئيه ادامه داشت. طرفهاي اصلي، فرانسه و ويتنامي ها بودند. هدف از اين كنفرانس كه پس از شكست فرانسه از ويت مين ها به رهبري دكتر هو شه مين تشكيل شده بود، حل مسئله ويتنام بود. طبق توافق ژنو قرار شده بود كه مدار 17 درجه عرض جغرافيايي، خط فاصل ميان دو قسمت ويتنام باشد و در سال1956 و يا در فاصله اي كه از سه سال بيشتر نباشد در سراسر ويتنام انتخابات وحدت برگزار شود.

همچنين قرار شد كه نيروهاي فرانسه كه پس از جنگ جهاني دوم و تسليم شدن ژاپن، براي استعمار مجدد هندوچين وارد منطقه شده بودند ظرف مدتي كوتاه خارج شوند و نيز، با تقسيم ويتنام براي كساني كه مايل به مهاجرت به قسمت ديگر باشند منعي به وجود نيايد. دولت آمريكا براي انتقال شمالي هايي كه مايل به سكونت در جنوب بودند داوطلب شد و كشتي فرستاد و سپس براي اسكان آنان كمك مالي كرد. سپس به دولت موقت جنوب پيشنهاد كمك مالي و نظامي و آموزش نيروهاي مسلح داد.

1958م:در اين روز در ژوئيه 1958 (48 سال پيش) پنج تا شش هزار تفنگدار دريايي آمريكايي كه براي حمايت از كاميل شمعون رئيس جمهور وقت لبنان اعزام شده بودند وارد بيروت شدند و متعاقب آنان هزاران سرباز پياده و چترباز ديگر آمريكايي. كاميل شمعون كه هوادار غرب بود در برابر تلاش هاي ملي گرايانه جمال عبدالناصر كه مي خواست كنفدراسيوني از كشورهاي عربي تشكيل دهد و با همين هدف با سوريه متحد شده بود ايستاده بود. كودتاي ضد سلطنت (ضد غرب) در عراق و خروج نيروهاي عراقي از اردن باعث تشديد فعاليت ها ضد شمعون در لبنان شده بود. فدراسيون عراق و اردن كه با هدف مخالفت با هدف هاي ناصر تشكيل شده بود با كودتاي عراق منحل شده بود و آمريكا از آن بيم داشت كه لبنان نيز از دست برود. كاميل شمعون از دوستان شاه وقت ايران بود كه چند سفر به ايران كرده بود. روزنامه هاي اروپا گزارش كرده بودند كه آيزنهاور رئيس جمهوري وقت آمريكا به توصيه شاه نيروي تفنگدار به بيروت فرستاده است.

1970م:كار ساختن سد اسوان كه آرزوي ديرين مصريان براي تنظيم آب رود نيل و جلوگيري از طغيان و يا كم آبي آن بود 21 ژوئيه 1970 به پايان رسيد. كار ساختن اين سد 11 سال طول كشيده بود. جمال عبدالناصر تصميم به ساختن اين سد گرفته بود كه پس از نزديك شدن به شوروي و در پيش گرفتن ناسيوناليسم عربي ، دولتهاي آمريكا و انگلستان حاضر به دادن وام و كمك فني به او نشدند . ناصر كه چنين ديد به شوروي متوسل شد و با اعتبار يك ميليارد دلاري و كمك فني شوروي آن را ساخت. اين سد 3 هزار و ششصد متر طول دارد . فاصله اين سد كه در جنوب مصر و در يك منطقه آثار تاريخي ساخته شده تا قاهره 800 كيلو متر است. ناصر دو ماه و دو روز پس از پايان كار ساختن سد اسوان و گشايش رسمي آن درگذشت و درياچه پشت سد به نام اسم گذاري شده است. بايد دانست كه از دير باز مصر را هديه نيل خوانده اند و كشاورزي مصر تقريبا محدود به دره نيل است.

1960م:بانو «سيريماوا باندرانيكه Sirimavo Bandaranaike» بيستم ژوئيه 1960 نخست وزير سريلانكا (سيلان) شد و اين بار با بردن انتخابات عمومي. وي نخستين زن است كه در قرون معاصر به نخست وزيري يك كشور رسيده بود. شوهر چپگراي او «سولومون باندرانايكه» در 26 سپتامبر 1959 ترور شده بود و بانو سيريماوا وظايف او را برعهده گرفته بود. در انتخابات ژوئيه 1960، حزب آزادي سريلانكا كه از بانو باندرانايكه حمايت مي كرد نيمي از كرسي هاي پارلمان 150 نفري اين كشور را به دست آورده بود. وي با اين كه در يك خانواده اعيان به دنيا آمده و پرورش يافته بود پس از انتخاب شدن به عنوان رياست دولت، قول داد كه سياست هاي شوهرش را دنبال كند كه اين سياست ها عمدتا سوسياليستي و حتي در پاره اي از امور، سوسياليستي افراطي (تروتسكيستي) بودند. با وجود برخي مخالفت ها، عمر حكومت بانو سيريماوا تا سال 1965 ادامه يافت. وي بار ديگر در سال 1970 رئيس دولت شد كه اين بار پس از دو سال، او را به اتهام سوء مديريت و تجاوز از اختيارات قانوني به محاكمه كشانيدند كه كنار رفت و در سال 2000 در هشتاد و چهارسالگي درگذشت ولي شش سال پيش از اين كه وفات يابد سريلانكايي ها در سال 1994 دختر او چاندريكا را به رياست جمهوري اين كشور انتخاب كرده بودند.

1973م:بيستم ژوئيه 1973 كنگره آمريكا با تصويب قانون اختيارات جنگ تحت عنوان«War Powers Act» اختيار رئيس جمهور در مورد آغاز جنگ را محدود كرد. اين قانون تاكيد دارد: رئيس جمهور آمريكا تنها درصورتي مي تواند در خارج از كشور نيرو وارد جنگ كند كه قبلا مجوز آن را از كنگره دريافت كرده باشد و همچنين درصورتي كه آمريكا مورد حمله نظامي قرارگرفته و يا تهديد نظامي بسيار جدّي باشد. در اين صورت نيز رئيس جمهور بايد ظرف 48 ساعت كنگره را از اقدام خود آگاه سازد و نمي تواند بدون دريافت مجوز اعلان جنگ دهد و يا بيش از 60 روز نيروها را در جنگ نگهدارد.

اين قانون در پي مشاهده نارضايتي مردم آمريكا از جنگ ويتنام به تصويب كنگره اين كشور رسيد. اعضاي كنگره طرح آن را به صورت يك قطعنامه فوري به كنگره داده بودند.

1979م:در جريان يك تصفيه وسيع در حزب بعث (حزب حاكم وقت در عراق) 20 ژوئيه 1979 در بغداد اعلام شد كه عبدالحسين مشهدي از سمت دبيركلي اين حزب بركنار شده است. طبق اين اعلاميه، عضويت مشهدي در حزب بعث نيز به حالت تعليق درآمده بود. اين تحولات در هفته كناره گيري حسن البكر و روي كار آمدن صدام حسين روي داده بود.

2003م:كميسيون واژه ها و واژه سازي وزارت فرهنگ فرانسه از 21 ژوئيه 2003 بكار بردن اصطلاح اينترنتي «اي ــ ميل» را که انگليسي زبانان ساخته اند، در آن كشور ممنوع ساخت و تاكيد كرد كه به جاي آن، اصطلاح « كوري ال courriel» را كه تركيبي از دو واژه فرانسوي «كورير» و «الكترونيك» است بكارند. اين دستور دست كم براي موسسات عمومي و مكاتبات دولتي اجباري خواهد بود. رسانه ها در آن زمان اين اقدام را «نشانه اي تازه از ناسيوناليسم در فرانسه» خوانده بودند که چند سال بعد با انتخاب شدن «سارکوزي» به رياست جمهوري فرانسه که يک مهاجرزاده مجارستاني و اسرائيلي نژاد است معلوم شد که آن تعبير رسانه ها درست نبوده است. اگر فرانسويان حرکت به سوي ناسيوناليسم را ازسر گرفته بودند دست کم يک فرانسوي تبار را برجاي ناپلئون و دوگل مي نشانيدند.

2004م:دولت ژاپن 20 ژوئيه 2004 بدون مقدمه از روسيه خواست كه جزاير چهارگانه کوريل را هرچه زودتر تخليه و به آن دولت بازگرداند. ناظران امور در آن زمان اين موضع گيري نسبتا خشن ژاپني ها را به نوعي آزمايش اراده سران مسكو كه به نظر مي رسد گرايش ناسيوناليستي يافته اند تعبير كرده بودند. اين اصحاب نظر باتوجه به دوستي تنگاتنگ كويزومي نخست وزير وقت ژاپن با آمريكا بعيد ندانسته بودند كه موضع گيري تازه ژاپني ها در برابر روسيه به اشاره امريكا بوده باشد. باتوجه به واکنش تند روس ها و ساکنان روس جزاير کوريل، دولت ژاپن بعدا اصراري به استرداد جزاير گوريل نکرد.

پيش از ژوئيه 2004 هم ژاپني ها اشاره به استرداد تدريجي و يكي پس از ديگري جزاير کوريل کرده بودند. سران مسكو كه تعرض سال 1904 ژاپني ها به سيبري و انهدام ناوگان روسيه در خاوردور را فراموش نكرده اند هنوز حرفي درباره احتمال تخليه جزاير کوريل برزبان نياورده اند. تحكيم پيوندهاي دوستي چين و روسيه در سالهاي اخير، ژاپن را نگران آينده خود ساخته است.

2004م:«بهاي نفت به دليل افزايش مصرف، هيچگاه به ارزاني دهه هاي گذشته نخواهد شد و باز هم بالا خواهد رفت و در آينده اي نزديك يك چهارم همه نفت توليدي جهان در چين به مصرف خواهد رسيد و صادر كنندگان نفت كه آينده بازار را پيش بيني كرده اند حاضر به ارزانفروشي نخواهند شد.».

اين چكيده نظر کارشناسان جهاني اقتصاد سوخت درباره آينده نفت بود كه 18 ژوئيه 2004 در پايان يک نشست ابراز شده بود.

2005م:ولاديمير پوتين رئيس جمهور وقت روسيه 20 ژوئيه 2005 در نطقي در شوراي «تقويت جامعه مدني و رعايت حقوق بشر در روسيه» تاكيد كرد كه اجازه نخواهد داد كه فعالين سياسي داخلي و سازمانهاي مربوط براي ادامه و گسترش كار خود، از خارج كمك مالي دريافت دارند.

وي گفت: ما شديدا با دريافت كمك مالي براي فعاليت سياسي در روسيه مبارزه خواهيم كرد. فعالان سياسي بايد تنها روي توان خود و كمك هواداران داخلي شان حساب كنند. دريافت پول از خارج براي فعاليت سياسي در داخل، عملي غير قانوني و برابر با خيانت است. خارجي با چشمداشت و در اجراي برنامه ها و سياست هاي خود كمك مالي مي كند كه مآلا به سود ملت نيست و مسئله ساز خواهد بود.

پوتين با تاكيد تمام گفت كه هيچ دولت حاكم، مستقل و آزاد چنين اجازه اي را نمي دهد كه فرضا يك گروه و يك حزب با پول خارجي تشكيل و يا فعاليت كند.

رسانه هاي اروپايي كه اين اظهارات پوتين را تفسير كرده بوند نوشته بودند كه اين اظهارات، نخستين واكنش پوتين به بودجه صدها ميليون دلاري آمريكا براي كمك به گروهها آحزاب و افراد در روسيه و کشورهاي عضو جامعه مشترک النافع (شوروي سابق) بود به ويژه افرادي که تحت عنوان «توسعه و تحكيم دمكراسي» و عناوين ديگر در آن مناطق در حال فعاليت کردن هستند.

1542: پاپ پل سوم شورايي مركب شش كاردينال را تشكيل داد تا معارضان مذهب كاتوليك را مجازات كند و اين مجازات شامل مصادره اموال هم مي شد. هدف اين بود كه « كالون » ديگري پيدا نشود.

1877: اعتصاب كارگران راه آهن آمريكا در مريلند، اهايو و پنسيلوانيا با توسل به نيروي مسلح سركوب شد و 9 كارگر به دست نظاميان كشته شدند.

1899: 21 ژوئيه زادروز داستان نگار شهير، ارنست همينگوي است كه بسال 1899 به دنيا آمد. وي برنده جايزه نوبل سال 1955 در ادبيات شده بود.

1931: كمپاني رسانه اي «سي بي اس» آمريكا در نيويورك يك كانال تلويزيوني داير كرد كه هفت ساعت در روز برنامه داشت. اين شركت قبلا داراي چند ايستگاه راديويي بود.

1957: برنارد سپونر Bernard Spooner مخترع جليقه ضد گلوله درگذشت.

1962: زدو خورد نيروهاي چين و هند در نواحي مورد اختلاف دو كشور در شمال هند آغاز شد.

1977: نيروي هوايي مصر حمله به پايگاههاي هوايي كشور ليبي را آغاز کرد .

1993: صاحبان معادن طلا در مناطق جنگلي ونزوئلا 13 سرخپوست ( بوميان قاره آمريكا ) را كشتند كه در آن زمان تازه ترين قتل عام سرخپوستان به دست سفيد پوستان اروپايي تبار به خاطر طلا و تصاحب اراضي شان بود.