تقویم تاریخ -15 بهمن

مجموعه: تقویم تاریخ

خشايارشا (پسر داريوش كبير و نوه دختري كوروش بزرگ) پس از لغو بخشنامه «هامان»، وي را به دادگاه سپرد كه محاكمه و در شهر شوش (پايتخت اداري ايران) اعدام شد و از آن زمان تاكنون، يهوديان هر سال (مطابق تقويم خودشان) به اين مناسبت جشن مي گيرند كه به عيد «پوريم» معروف است.

1322ش:درانتخابات پارلماني سال 1322 ايران که نتايج آن 15 بهمن ماه این سال انتشار يافت، باز دكتر مصدق نماينده اول تهران شد. در نخستين انتخابات پس از استقرار مشروطيت، دكتر مصدق از شهر اصفهان به نمايندگي مجلس انتخاب شده بود كه پس از تبديل زادروز او از تقويم قمري به خورشيدي، كسر نصاب سني! آورده و انتخاب او هنگام بررسي اعتبارنامه ها در مجلس ردّ شده بود.

1327ش:پانزدهم بهمن1327 (چهارم فوريه 1949) در دانشگاه تهران و مقابل ساختمان دانشكده حقوق، به سوي شاه كه براي شرکت در مراسم «پانزدهمين سالروز آغاز بناي دانشگاه تهران در محل كنوني اش» وارد دانشگاه شده و مقابل ورودي دانشکده حقوق از اتومبيل پياده شده بود تا وارد تالار مراسم شود تيراندازي شد. اين رويداد مآلا مسير تاريخ ايران را تغيير داد؛ حزب توده غير قانوني شد، ايران به غرب نزديک و بعدا متحد آن شد، شاه اختيارات بيشتري به دست آورد و بعدا راه ديکتاتوري در پيش گرفت و ... و بنابراين ذکر جزئيات رويداد لازم است.

در آن روز از پنج گلوله که به سوي شاه شليک شده بود سه گلوله به کلاه او اصابت کرده بود، يک گلو له به صورت مماس بر بدن از پشت او گذشته و خراش مختصري وارد ساخته و يک گلوله هم با عبور از کنار صورت او در ناحيه پشت لب اندك جراحتي بوجود آورده بود. ضارب رولور داشت ولي پيش از آنکه دو گلوله باقي مانده را شليک کند هدف گلوله ماموران قرارگرفت برزمين افتاد که بر سرش ريختند و اورا زير مشت و لگد گرفتند و از حال رفت. وي در ميان بيش از ده خبرنگار ـ عکاس روزنامه ايستاده بود و دوربين به گردن داشت. ضارب پس از پياده شدن شاه از اتومبيل، خودرا به فاصله کمي از او رسانيده و از اين فاصله نزديک تيراندازي کرده بود. در جيب او کارت خبرنگاري روزنامه "پرچم اسلام" که همان روز صادر شده بود و شناسنامه اش به دست آمد. طبق شناسنامه، او ناصر فخرآرايي نام داشت و ازدواج کرده بود. تيراندازي ساعت 3 بعد از ظهر صورت گرفت. شاه و ضارب به دو بيمارستان جدا ازهم منتقل شدند، ضارب درگذشت و شاه ساعتي بعد پس از پانسمان بيمارستان را ترک کرد و محمد ساعد (ساعد مراغه) نخست وزیر وقت در یک اعلامیه رسمی که از رادیو پخش شد اعلام کرد که مختصر آسیب وارده به شاه خالی از خطر بوده و وی به محل اقامت بازگشته است. روزنامه اطلاعات یک ساعت پس از خروج شاه از بیمارستان یک شماره فوق العاده منتشر کرد.

پليس از خانه ناصر فخرآرايي بازرسي کرد و اسنادي به دست آورد که نشان مي داد او عضو حزب توده بود. ناصر قبلا در روزنامه "فرياد ملت" کار مي کرد. متعاقب بازرسي از خانه ناصر، پدر او و نيز "فقيهي شيرازي" مدير روزنامه "پرچم اسلام" دستگير شدند تا درباره ناصر توضيح بدهند.

از آغاز بهمن ماه 1327 صداي اعتراض به قرارداد نفت انگلستان و ايران از گوشه و كنار كشور به گوش مي رسيد؛ روزي نبود كه در اين زمينه در مجلس (مخصوصا توسط نمايندگان پارلماني حزب توده) نطقي ايراد نشود و روزنامه ها به ويژه نشريات احزاب ملي گرا و چپ مقاله ننويسند. صداي اين اعتراضها از دوم بهمن كه مهندس رضوي كرماني نماينده مجلس (بعدا نايب رئيس) و از معترضين به قرار داد نفت از دست يك سرهنگ كتك خورد رساتر شده بود و روز 14 بهمن دانشجويان دانشگاه تهران دست به تظاهراتي وسيع زده بودند و خواستار لغو قرارداد نفت (قرارداد 1313 هجري) و هرگونه امتيازي شده بودند كه به انگلستان داده شده بود. پيش از ظهر 15 بهمن هم اعضاي حزب توده و چپگرايان ديگر به مناسبت سالمرگ دكتر تقي اراني موسس احزاب كمونيستي در ايران كه در سال 1318 در زندان درگذشته بود و كمونيستها مدعي بودند كه مقتول شده بود اجتماع بزرگي برپاداشته و شعار داده بودند که به دستور رضاشاه دکتراراني کشته شده بود و در اين شرايط، شاه به دانشگاه رفته بود!.

در پي اين واقعه، درتهران حكومت نظامي اعلام شد و دستگيري مخالفان از جمله معترضان به قرارداد نفت آغاز گرديد كه يكي از دستگير شدگان آية الله كاشاني بود. شوراي وزيران از فرصت استفاده كرد و همان شب حزب توده را غيرقانوني اعلام داشت و لايحه مربوط را به مجلس داد كه سريعا تصويب شد.

اندکی پس از صدور مصوبه شورای وزیران مبنی بر غیر قانونی شدن حزب توده، همان شب بسیاری از سران و معاریف این حزب دستگیر و گروهی دیگر از آنان نیز پنهان شدند. در میان دستگیرشدگان که اسامی آنان اعلام شده بود نام نورالدین کیانوری، دکتر مرتضی یزدی، دکتر حسین جودت، عبدالحسین نوشین، نورالدین الموتی، ضیاء الموتی، نصرالدین الموتی، و دانش بوبخت دیده می شد. اسامی پنهان شدگان که فرمانداری نظامی در جستجوي آنان بود نيز اعلام شده بود ازجمله نام دکتر رادمنش، دکتر کشاورز و احسان طبری. ازآن پس تا مدتي هركس از ديگري دلخوري داشت اورا به عنوان توده اي معرفي مي كرد (به اصطلاح آن زمان «لو!» مي داد.).

كار به اينجا خاتمه نيافت و شاه خواستار اختيارات بيشتري شد و چون قانون اساسي اجازه نمي داد دستور انتخابات مجلس موسسان داده شد و اين مجلس اختيارات شاه را به همان گونه كه خواسته بود افزايش داد و از آن پس اين اختيار را به دست آورد كه بتواند مجلس را هم منحل كند و .... باوجود اين، تلاش ملت براي ملّي كردن نفت خود ادامه يافت و در اسفند 1329 به نتيجه رسيد.

دومين تيراندازي به شاه 17 سال بعد صورت گرفت ـ 21 فروردين 1344 (دهم اپریل 1965) در كاخ مرمر، سرباز وظيفه رضا شمس آبادي به سوي شاه كه پس از پياده شدن از اتومبيل، رهسپار دفتر كار خود بود آتش گشود. گلوله ها به شاه اصابت نكرد ولي ضمن آن، دو درجه دار گارد و رضا كشته شدند.

در پي اين تيراندازي، عده اي ازجمله چند فارغ التحصيل چپگراي دانشگاههاي خارج كه به وطن بازگشته بودند دستگير و بعدا محاكمه و محكوم به تحمل مجازات شدند.

1357ش:ژنرال هوايي « رابرت اي. هايزرRobert E. Huyser » فرستاده كارتر به تهران در جريان انقلاب 1357 چهارم فوريه 1979 ايران را ترك و عازم واشنگتن شد تا گزارش ماموريت خود را در جلسه كابينه دولت آمريكا مطرح سازد.

وي درباره اين ماموريت حساس كه در تغيير مسير تاريخ ايران موثر افتاد كتابي تحت عنوان «ماموريت تهران» تاليف كرده است كه در سال 1986 به توزيع داده شد. در اين كتاب 306 صفحه اي، ژنرال هايزر جزئيات ماموريت خود در تهران و چگونگي مذاكراتش با ژنرالهاي ايراني را به صورت گزارش روزانه ـ از چهارم ژانويه تا چهارم فوريه 1979و سپس شرح ملاقات خود با كارتر و جزئيات امر تا پايان 11 فوريه (به مدت 39 روز ) را افشاء كرده است. ( سعي خواهد شد كه بعدا خلاصه اي از كتاب ژنرال هايزر به همان صورت گزارش روزانه كه وي برنگاشته و گوشه اي از تاريخ معاصر ايران را منعكس مي كند در اين سايت درج شود).

ژنرال هايزر كه در زمان ماموريت تهران معاون ژنرال هيگ فرمانده نيروهاي امريكا در اروپا بود اول ژوئيه 1981 بازنشسته شد و 22 سپتامبر 1997 در 73 سالگي بر اثر حمله قلبي درگذشت. بااينكه (طبق گزارش برخي از رسانه هاي وقت!) هايزر بدون اطلاع ژنرال هيگ از چگونگي ماموريت او به تهران اعزام شده بود، هيگ (از حزب جمهوريخواه) كه بعدا وزيرامور خارجه دولت رونالد ريگان شد بر كتاب او مقدمه نوشته است.

«راجر موريس» در صفحات369 و 370 كتاب خود تحت عنوان «هيگ» به ماموريت هايزر معاون او در تهران اشاره كرده و نوشته است كه سياست مبهم كارتر و ترس و ترديد او از جهت گيري قاطع در قبال اوضاع ناآرام ايران به پايان يافتن كار شاه سرعت بخشيد. طبق نوشته راجر موريس، ژنرال هيگ به كارتر پيشنهاد كرده بود كه ژنرالهاي شاه را تشويق به كودتا كند زیراکه با رفتن شاه معلوم نیست که دولت بعدی دوستی با آمریکارا ادامه دهد كه كارتر ترتيب اثر نداده بود. پس از انتصاب شاپور بختیار به نخست وزیری، کارتر به شاه اطلاع داده بود که ماندن او در تهران به آرام شدن اوضاع کمک نخواهد کرد. یک سخنگوی وزارت امور خارجه آمریکا در ژانویه 1979 که هنوز هایزر در تهران بود در پاسخ به پرسشهای روزنامه نگاران گفته بود که هایزر ماموریت دارد فرماندهان نظامی ایران را از فکر هرگونه کودتا منصرف کند و افزوده بود که دولت آمريکا آماده همکاري با دولت بختيار است. تفسيرنگاران آمريکايي قبلا نوشته بودند که هايزر در تهران ضمن گفتگو با ژنرالهاي ايران بايد نظر آنان را نسبت به بختيار نخست وزير تازه و ميزان تمايل آنان به همکاري با وي را ارزيابي و به کارتر گزارش کند. اين تفسيرنگاران که اعلاميه هاي رسانه هاي شوروي و اظهارات مقامات اين کشور در قبال رويدادهاي ايران را دنبال کرده بودند گفته بودند که مسکو مايل به روي کارآمدن يک دولت اسلامي در ايران نيست. وجود چنين دولتي عملا راه را بر شوروي مي بندد.

2004م:« پت رابرتسون Pat Robertson » مبلغ تلويزيوني مسيحيت كه موسس دانشگاه « ريجنت » و شبكه تلويزيوني سي بي ان ( CBN شبكه سخن پراكني مسيحي ) و از راستگرايان آمريكاست در برنامه خود( باشگاه 700 )، كه بعدا آن را در مصاحبه با « وولف بليتزرWolf Blitzer» گزارشگر سي ان ان هم تكرار كرد گفت كه در پايان چند روز عبادت، از جانب خدا به او الهام شده است كه جورج دبليو بوش در انتخابات نوامبر 2004 آمريكا پيروز خواهد شد! و مكلف است كه آن را به گوش مردم برساند!، خداوند به بوش عنايت دارد. گزارشگر پرسيد: نتايج نظر سنجي حكايت از رقابت تنگاتنگ مي كند و اگر بوش بازنده شود ، وي به مردمي كه حرف او را باور دارند چه جوابي دارد كه بدهد؟، ممكن است كه آنان در ايمان خود سست شوند. رابرتسون گفت كه اين را در اواخر دسامبر 2003در جريان عبادت از جانب خدا شنيدم!. روزنامه ويرجينيان پايلوت چاپ شهر نورفك در صفحه آخر شماره دوم فوريه سال 2004 خود در اين زمينه گزارش مفصلي چاپ كرده است.

درباره اين ادعاي رابرتسون كه سالهاست در جريان انتخابات براي نامزدهاي جمهوريخواه ( راستگرا يان ) تبليغ مي كند كاريكاتور و طنز هاي متعدد در روزنامه هاي آمريكا منتشر شده كه كار او را نوع بسيار تازه تبليغ انتخاباتي وانمود كرده اند.

رابرتسون ، يك بار هم نامزد رياست جمهوري آمريكا شده بود كه توفيق نيافت.

1963م:جهان عربي زبان با مرگ دكتر عبدالرحمان منيف كه 24 ژانويه اتفاق افتاد يكي از بزرگترين نويسندگان معاصر خود را از دست داد. منيف كه در 71 سالگي در دمشق درگذشت با نوشتن 15 داستان سياسي معروفيت جهاني يافت. داستان او

« شهرهاي نمك » كه به زبانهاي مختلف ترجمه شده به طرزي جالب و بي نظير تاثير استخراج نفت ، نفوذ امريكاييان و اشرافيت را بر زندگاني روزمره ، روانشناسي و جامعه شناسي اتباع كشور سعودي ترسيم و نشان مي دهد. اين كتاب كه به صورت سريال است توسط مترجمان جداگانه و با انشاهايي متفاوت به زبان انگليسي انتشار يافته است. كتاب هاي معروف ديگر او عبارتند از: « شرق مديترانه » ، « درباره شكنجه » ، « سفري به درازاي عمر » ، « هنر » و .... نقدنگاران غرب نوشته اند كه هيچ نويسنده عرب به اندازه دكتر منيف نتوانست وارد جزئيات تاثير تحولات سياسي و اوضاع اقتصادي بر زندگاني مردم شود. كتابهاي دكتر منيف در برخي از مناطق عربي از جمله كشور سعودي ممنوع الانتشارند. دولت سعودي تابعيت دكتر منيف را در سال 1963 لغو كرد و وي از دهه 1980 در دمشق زندگي سكونت داشت. منيف در اقتصاد نفت دكترا داشت ولي پس از مدتي از اين كار دست كشيد و اعلام كرد كه در دنياي امروز تنها با « قلم » است كه مي توان به مردم خدمت كرد و سپس وارد كار نوشتن شد. وي مقالات سياسي متعدد هم براي رسانه ها نوشته است. پدر منيف ازاتباع سعودي و مادرش عراقي بود. منيف در اردن به دنيا آمده بود.

1386ش:احمد بورقاني فراهاني روزنامه نگار 13 بهمن 1386 بر اثر حمله قلبي در تهران درگذشت. وي 48 ساله بود و از 20 سالگي كار روزنامه نگاري را از ميز خبر خبرگزاري ملي (ايرنا) آغاز كرده بود. احمد در خبرگزاري به مقام دبيري و سردبيري اخبار و سپس مديريت خبر ارتقاء يافته بود و بعدا از سوي خبرگزاري مامور تهيه و ارسال اخبار مربوط به فعاليت هاي سازمان ملل شده بود و در مقرّ اين سازمان در نيويورك استقرار يافته بود. پس از انتخاب محمد خاتمي به رياست جمهوري، بورقاني به معاونت مطبوعاتي وزارت ارشاد منصوب شد. در زمان معاونت او در وزارت ارشاد، عيسي سحرخيز مدير كل مطبوعات داخلي بود. هر دو قبلا در نيويورك به كار خبر مشغول بودند. بورقاني در دوره ششم تقنينيه، نماينده مجلس شوراي اسلامي بود.

احمد بورقاني مردي فروتن، خوش برخورد، خندان و منصف بود. وي و سحرخيز برنامه هاي وسيع براي نوسازي و ارتقاء مطبوعات وطن و اصلاح كامل قانون مطبوعات داشتند كه موفق به اجراي آن نشدند. هردو از وفاداران به ژورناليسم حرفه اي و سپرده شدن امور مطبوعات به صنف روزنامه نگار بودند. بورقاني تاپايان عمر براي صنف فعاليت كرد و در اين فعاليت سحرخيز در كنار او بود.

1945م:چهارم فوريه سال 1945 ميلادي روزولت، استالين و چرچيل [سران وقت ايالات متحده آمريكا و اتحاد شوروي و رئيس دولت انگلستان] مذاكرات هشت روزه خود را در كاخ محل استراحت تزارها در شهر يالتا واقع در شبه جزيره كريمه آغاز كردند تا سرنوشت آلمان و مناطق نفوذ سه دولت پس از پايان جنگ و خطوط تازه مرزي را روشن سازند. به خواست چرچيل، از شارل دوگل رهبر وقت فرانسويان براي شركت در اين مذاكرات دعوت نشده بود. در آن هنگام، كار آلمان پايان يافته تلقي مي شد. واحدهاي ارتش سرخ كمتر از سه ماه از تاريخ برگزاري كنفرانس يالتا، برلين را تصرف و به عمر رايش سوم پايان دادند و هيتلر براي اين كه به اسارت كمونيستها كه هميشه با آنان دشمني كرده بود نيافتد خودكشي كرد. در اوت همين سال ، سه ماه و چند روز پس از سقوط برلين، امپراتوري ژاپن كه طعم بسيار تلخ سلاح هسته اي آمريكا را چشيده بود تسليم شد و جنگ در هردو جبهه پس از شش سال و بر جاي گذاردن دهها ميليون كشته و ويراني هاي بسيار پايان يافت، ولي معارضه دو دولتي كه به صورت دو ابر قدرت جهان ازميان ويرانه هاي اين جنگ سر برافراشته بودند تقريبا از همان لحظه خاموش شدن توپها آغاز شد كه والتر ليپمن (روزنامه نگار) عنوان جنگ سرد بر آن گذارد. اين معارضه كه 45 سال طول كشيد جهان را وارد عصر تشكيل اتحاديه هاي نظامي و جنگهاي منطقه اي و داخلي و كودتاها و براندازي ها و ترورهاي ناشي از آن ساخت. هنوز سپيده دم پايان اين معارضه فرساينده با كنار رفتن داوطلبانه يكي از دو حريف نمودار نشده بود كه جهان خسته و كوفته با مسائل برخاسته از جولان يك ابر قدرت در پهنه خود رو به رو شد كه ادامه يافته و تروريسم (به گفته گرهارد شرودر صدر اعظم سوسيال دمكرات وقت آلمان؛ جنگ غير دولتي) يك نمونه آن و مبارز طلبي پاره اي از دولتهاي كوچكتر و منفرد و نيز فعاليت پيگيرجنبش هايي ازقبيل جنبش مبارزه با «جهاني شدن اقتصاد برپايه برنامه كشورهاي صنعتي» نمونه ديگر آن است و به نظر مي رسد كه بعضي دولتهاي بزرگتر و منفرد هم دركمين به دست آوردن فرصت براي يارگيري نشسته اند تا به نوعي ديگر ازموازنه قدرت دست يابند. بنابراين، برقراري نظمي نوين در جهان ـ در آينده اي نه چندان دور قابل پيش بيني است و اين نظم پايه منطق رياضي خواهد داشت و اصطلاحا «رشنال» خواهد بود؛ زيرا كه شرايط جهاني توسعه تكنولوژيك و تكامل فكري بشر به دليل تعميم ابزار كسب معلومات و اطلاعات آن را ايجاب مي كند و بشر بي صبرانه درجستجوي چنين نظمي است و تا به دست آوردن آن قرار نخواهد داشت.

در مذاكرات يالتا كه 12 فوريه پايان يافت، قرار شده بود كه آلمان به چهار بخش تقسيم و هرقسمت به يك فاتح جنگ سپرده شود و اين فاتحان عبارت بودند از شوروي، آمريكا، انگلستان و فرانسه. فرانسه بنا به ملاحظاتي به اين فهرست اضافه شده بود.

كنفرانس تصميم گرفته بود كه نيروهاي سه دولت بلافاصله پس از جنگ ايران را ترك كنند، اروپاي شرقي و سرزمين هايي كه توسط ارتش سرخ از تصرف آلمان خارج شده اند درمنطقه نفوذ شوروي قرار گيرند، زيرا كه در نشست يالتا استالين از موضع نيرومندتري برخوردار بود. يوگوسلاوي به دست تيتو فرمانده پارتيزانها سپرده شود و چون كمونيست بود مورد موافقت استالين قرارگرفت. همچنين قرار شده بود كه اتريش بعدا به صورت كشوري مستقل و بي طرف در آيد. اين كنفرانس نتوانست در باره يونان تصميم بگيرد كه پس از جنگ، نزاع شرق و غرب (معروف به جنگ سرد) از همين يونان آغاز شد. استالين با اينكه در يالتا امضا داده بود كه بلافاصله پس از جنگ نيروهاي خود را از ايران خارج كند ديديم که دست به تعلل و بهانه جويي زد و كه نزديك بود اين تعلل به تجزيه ميهن ما منجر شود.

مرور زمان نشان داد که هرآنچه را که شوروی در کنفرانس یالتا به دست آورده و درنتیجه، پس از جنگ یکی از دو ابرقدرت جهان شده بود، گورباچف در اواخر دهه 1980 از دست داد. شوروی در جنگ دوم جهانی 27 میلیون کشته داده بود و امتیازات به دست آورده در نشست یالتا و کنفرانس پتسدام خونبهای آنان و غرامت ویرانی وارده به آن کنفدراسیون بودند که گورباچف و یلتسین آنهارا برباد دادند. يلتسين مرده ولي معمّا در اينجاست که چرا درباره فروپاشی شوروي از گورباچف که زنده است و هنوز گاه به گاه اظهار نظر مي کند بازخواست و مواخذه نشده است.

چهارم فوريه، جهان در طول قرون جديد و معاصر شاهد چهار زمين لرزه شديد و پرتلفات به اين شرح بود:

ــ درسال 1783 در منطقه «كالابريا» در ايتاليا كه براثر آن بيش از 50 هزار تن كشته شدند.

ــ در سال 1797 در منطقه «كويتو = كيتو» در اكوادور كه در آن بيش از 40 هزار تن جان باختند.

ــ زلزله آمريكاي مركزي در سال 1976 كه جان بيست و دو هزار و 778 را در دو كشور گواتمالا و هندوراس گرفت.

ــ زلزله افغانستان در سال 1998 كه هزاران کشته و زخمي برجاي گذارد. گزارشي که همان روز درباره اين رويداد انتشار يافته بود از اين قرار است:

"زمین لرزه چهارم فوریه 1998 ایالت تخار افغانستان حدود چهار هزار کشته و دو برابر این شمار زخمی داشته و بیش از 15 هزار تن خانه های خودرا از دست داده و در زیر برف و سرما در انتظار کمک هستند ولی منطقه آنان در کنترل نیروهای شمال است و دولت کابل (طالبان) امکان کمک رسانی ندارد.".

کانون زمین لرزه شهر رستاق بود. عکس زیر، تنی چند از تخارستانی ها را در زیر بارش برف نشان می دهد که خانه های خودرا از دست داده اند. بیشتر خانه های آن منطقه با خشت خام (خشت و گلی) ساخته شده بودند.

2008م:چهارم فوريه 2008 گزارش شده بود: در دو انفجاري كه جمعه اول فوريه به فاصله 20 دقيقه از يكديگر در دو بازار در شهر بغداد روي داده بود 99 تن كشته شدند و ممكن است كه با مرگ برخي از مجروحان، تلفات اين دو انفجار انتحاري بازهم افزايش يابد. مواد منفجره به صورت كمربند بر بدن دو زن بسته شده بود.

يك مقام عراقي قبلا گفته بود كه اين دو زن بيمار رواني بودند و نمي دانستند كه چه اشيايي را حمل مي كنند. ولي بيشتر رسانه ها اين ادعا را نپذيرفته اند زيرا كه هويت اين دو زن كه قطعه قطعه شده اند روشن نشده تا معلوم گردد كه بيمار رواني بوده اند!. همچنين ادعاي اين مقام كه گفته بود بر بدن هركدام از اين زنان 15 كيلو گرم مواد منفجره بسته شده بود مورد ترديد رسانه ها قرار گرفته است زيرا كه پس از انفجار، وزن كردن مواد منفجره امكانپذير نيست!.

برخي از روزنامه هاي اروپا، با اين خبر عكس سه بانوي عراقي گريان را چاپ كرده و نوشته بودند: عراق ـ كشور شيون و زاري زنان و بيوگان (عكس زير)

2008م:شوراي رياست جمهوري عراق سوم فوريه 2008 مصوبه پارلمان اين كشور مبني بر مجاز بودن اعضاي حزب بعث و كاركنان دولت در زمان حكومت پيشين را در اشتغال به كارهاي دولتي تصويب كرد و به صورت قانون درآورد. پارلمان عراق اين موارد را در جلسه 12 ژانويه خود تصويب كرده بود. با اجراي اين قانون كه خواست دولت آمريكا هم بوده است، هزاران مقام سابق عراقي مي توانند بكار بازگردند. برخي از محافل واشنگتن از همان آغاز اشغال نظامي عراق با اخراج بعثي ها از مقامات مياني دولتي مخالف بودند و آن را باعث ازهم پاشيدگي امور مي دانستند كه اوضاع عراق در طول چهار سال گذشته درستي اين نظر را به ثبوت رسانيده بود.

211: «سه وروس Severus» امپراتور روم در 64 سالگي در خاك انگلستان پس از 18 سال حكومت گذشت .او در وصيتنامه خود نوشته بود: روم بدون يك ارتش بسيار نيرومند نمي تواند پايدار بماند ؛ بايد رفاه نظاميان تامين شود . به ملل ديگر بايد به چشم حقارت نگاه شود!. وي تنها امپراتور روم بود كه از پدر و مادر رومي در شمال آفريقا به دنيا آمده بود.

1552:ادوارد كك coke حامي « كامان لا common law» در امور شخصيه نظير ازدواج به دنيا آمد. وي مدتي رئيس پارلمان و زماني هم دادستان كل انگلستان بود.

عقايد او در زمينه «كامن لا = قرار بین خودمان» در دنياي امروز هواداران فراوان پيدا كرده و در حال حاضر بيش از ده درصد ازدواجها در كشورهاي صنعتي غرب برپايه «كامان لا» انجام مي شود، يعني طبق شرايط طرفين و نه ثبت عقد نكاح در مراجع رسمي. این نوع ازدواج مشابه متعه است. تشریفات وقتگیر طلاق و تبعات حقوقی آن باعث شده است که در دهه های اخیر گرایش به «کامان لا» بیشتر شود.

1915: در اين روز و درجريان جنگ جهاني اول، دولت آلمان با زيردريايي هاي خود جزابر بريتانيا را محاصره (بلوكه) كرد و به همه دولتها اعلام داشت: هركشتي در منطقه محاصره ممكن است هدف قرارگيرد. اين دومين محاصره دريايي انگلستان پس از آغاز قرن نوزدهم بود. نخستين محاصره به تصميم ناپلئون بناپارت (امپراتور وقت فرانسه) انجام شده بود.

1926: «سايپل» صدر اعظم وقت اتريش ابراز تمايل كرد كه اتريش و آلمان كشور واحدي را تشكيل دهند.

1948: سريلانكا (سيلان) مستعمره انگلستان استقلال به دست آورد.

1962: ايزوستيا ارگان دولت شوروي نوشت كه بيس بال (بازي چوگان ) از ايران به روسيه و از روسيه به انگستان و آمريكا انتقال يافته و درمشرق زمين ريشه گرفته است.

1980:آيت الله العظمي خميني حكم رياست جمهوري ابوالحسن بني صدر را امضاء كرد. بني صدر كه در انتخابات حائز اكثريت شده بود پس از تنفيذ حكم كار خود را آغاز كرد. طبق اصل 110 قانون اساسي جمهوري اسلامي، امضاي حكم رئيس جمهور منتخب از وظايف و اختيارات رهبري است. دكتر بني صدر قبلا به عنوان نخستين رئيس جمهور در تاريخ ايران سوگند خورده بود. در نخستين انتخابات رياست جمهوري ايران دريادار دكتر احمد مدني كرماني دوم شده بود.

1992: هوگو رافائل چاوس (چاوز) فرياس، سرهنگ نيروهاي ويژه ونزوئلا (كماندو) برضد «كارلوس اندرس پرز» رئيس جمهوري وقت اين كشور دست به كودتا زد ولي موفق نشد و به زندان افتاد. وي هفت سال بعد با راي مردم رئيس جمهوري ونزوئلا شده است و مي كوشد تا فرضيه خود «دمكراتيك سوسياليسم» را که به سوسياليسم قرن 21 معروف شده است در اين كشور پياده كند. چاوس كه در 28 ژوئيه 1954 به دنيا آمده است يك بومي قاره آمريكا و فردي ضد امپرياليسم است.

iranianshistoryonthisday.com