تقویم تاریخ -15 آبان

مجموعه: تقویم تاریخ

فرماندهي ارتش امپراتوري ايران پس از بازگرفتن سوريه، نيروهاي خود را دو دسته کرده بود؛ يك سپاه مامور تصرف همه فلسطين و دو سپاه راهي تصرف قسطنطنيه شده بودند و سپاهياني كه مامور تصرف قسطنطنيه شده بودند در اين روز ازكوههاي توروس گذشته بودند .

اين خبر، فوكاس Phocas امپراتور بيزانتين (روم شرقي) را سخت نگران كرد و در پي اين تزلزل و چند شكست پي در پي نظامي از ايران، كشورش دچار هرج ومرج گرديد به گونه اي كه هراكليوس حكمران رومي شمال آفريقا با كشتي خود را به قسطنطنيه رسانيد تا امپراتوري را نجات دهد. پس از رسيدن هراکليوس به قسطنطنيه مردم شهر به او پيوستند و فوكاس را گرفته و اعدام كردند. در آن زمان نه تنها ارتش ايران، بلكه طوايف آلوار و اسلاو نيز از شمال، قسطنطنيه را تهديد مي كردند.

سپاه ديگر ايران پس از تصرف همه فلسطين از جمله اورشليم (بيت المقدس)، صليب اصل را از اين شهر به تيسفون فرستاد.

1856م:ششم نوامبر سال 1856 ميلادي ــ شش روز پس از اعلان جنگ انگلستان به ايران بر سر هرات، نيروهاي انگليسي مستقر در هند عازم جنگ با ايران شدند. اين عمليات ضد ايران را «سر جيمز آوت رام» فرماندهي مي كرد. در آن زمان لرد «پالمرستون» نخست وزير انگلستان بود.

نيروهاي انگليسي يکم ژانويه سال 1857 (درست دو ماه پس از روز صدور اعلان جنگ) بوشهر را تصرف كردند و دولت وقت ايران را مجبور به صرف نظر كردن از هرات ساختند كه قرنها حاكم نشين خراسان و زادگاه شاه عباس و يكي از مراكز فرهنگ و ادب ايران بوده است.

انگليسي ها در سال 1855در پيشاور با دوست محمد خان (افغان) قرار داد صلح امضاء كرده بودند و سياستشان بر اين بود كه يك افغانستان مستقل هوادار انگلستان كه حايل ميان روسيه و هند باشد به وجود آيد. انگليسي ها با ادامه يکپارچه بودن ايران كه دربار آن متمايل به روسيه بود مخالف بودند و به همين سبب هرات و نواحي ديگر افغانستان و همچنين بخش شرقي بلوچستان (مکران) را از ايران جدا كردند. «افغانستان» نامي است كه انگليسي ها بر ايران خاوري گذارده اند.

1357ش:در جريان انقلاب و در پي كناره گيري شريف امامي از نخست وزيري، شاه در اين روز در سال 1357 (6 نوامبر 1978) يك كابينه نظامي به رياست ژنرال غلامرضا ازهاري را روي كار آورد كه نتوانست بيش از دو ماه دوام آورد. ازهاري که در آن زمان 61 ساله بود قبلا دوره کالج فرماندهي ارتش آمريکارا بپايان رسانيده بود.

وزيران كابينه ازهاري ژنرالهاي ارتش و از جمله فرماندهان نيروهاي سه گانه با حفظ سمت نظامي خود بودند، ولي در آن دو ماه سازمانهاي دولتي عموما درحال اعتصاب بودند و عملا فعاليت اداري وجود نداشت و چون روزنامه ها هم در حال اعتصاب بودند، فعاليت اين كابينه جز درگيري هايش با تظاهركنندگان و مقابله بي نتيجه با شعارهاي شبانه در پشت بامها، و رو به رو بودن با كمبودها به ويژه نبودن بنزين و سوخت هاي خانگي انعكاسي نداشت. در اين دوره، حفاظت از تاسيسات نفت نيز برعهده ارتش قرار گرفته بود. در اين زمان، بيشتر کارکنان صنعت نفت در اعتصاب بسر مي بردند. هدف از سپرده شدن امور نفت به ارتش اين بود که قوانين نظامي در آنجا حاکم و اجرا شود و اعتصاب ادامه نيابد که اين نتيجه حاصل نشد، و حتي واحدهاي ارتش دچار کمبود بنزين شده بودند.

1358ش:در ادامه تجديد نام اماكن و معابر، در اين روز در آبان 1358 (9 ماه پس از انقلاب) خيابان «تخت جمشيد» به آيت الله طالفاني و ميدان ارگ به 15 خرداد تغيير يافت. نام كوروش بزرگ بنياد گذار ايران و مرد محبوب جهانيان، شاه عباس يکم كه دو بار با پاي پياده از اصفهان به زيارت مشهد رفته بود و پدر بزرگش شيعه اثني عشري را مذهب رسمي ايران اعلام داشته بود و نادر شاه - ناپلئون شرق - که شرط آشتي با عثماني را برسميت شناختن شيعه قرارداده بود قبلا از سه خيابان تهران برداشته شده بود. برخي از اين تغيير نامها خودسرانه بود براي مثال: به تصميم مدير مدرسه اي در كوي نيروي هوايي (شرق تهران)، نام يعقوب ليث صفاري ـ قهرمان استقلال وطن كه خوزستان را از چنگ خليفه عباسي خارج ساخت و همانجا درگذشت و ما از نفت آن بهره مي بريم و نانمان از آنجاست ـ از اين مدرسه حذف شد! و ....

در همان روزهاي اول پيروزي انقلاب، سر مجسمه فردوسي را در ميداني در تهران که به نام اوست قطع کرده بودند و تابلو هاي نام حافظ و خيام را از روي خيابانهاي تهران برداشته بودند. احتمالا قطع سر مجسمه فردوسي که بعدا مرمت شد اين بود که نام کتابش را شاهنامه گذارده بود، حال آن که منظور فردوسي از بکار بردن واژه شاهنامه؛ (تاريخ) بود که «تاريخ» واژه اي عربي است. شاهنامه فردوسي تاريخ ايران به زبان شعر است و وي کوشيده است که از واژه هاي بيگانه استفاده کمتري شود. همچنين احتمالا برداشتن تابلو هاي حافظ و خيام از روي خيابانها اين بود که در اشعار خود واژه «شراب» را بکار برده بودند. اين تابلوها بارديگر در جاي خود نصب شد.

1838م:ششم نوامبر، سالروز انتشار كتاب «آمريکاي دمكرات» تاليف نويسنده بنام؛ جيمز كوپر در سال 1838ميلادي است كه يك انتقاد اجتماعي كهنه نشدني است. اتفاقا انتخابات عمومي آمريکا هم در ماه نوامبر انجام مي شوند.

جيمز فنيمور كوپر James F. Cooper (متولد 1789 و متوفا در 1851) كه پنجاه اثر جالب از خود به يادگار گذارده پس از يك اقامت نسبتا طولاني در فرانسه، در بازگشت به ميهن خود آمريكا و مشاهده سياستبازي ها، كتاب «آمريكاي دمكرات» را نوشت و در آن ضمن انتقاد از سوء استفاده از دمكراسي در آمريكا به دفاع از ارزشهاي انقلاب استقلال آمريكا و آرزوها و هدفهاي موسسان اين كشور پرداخت كه به «پدران موسس» شهرت يافته اند.

آثار بعدي او كه متاثر از همين احساس بود انتقاد از وضعيت روز و نيز دفاع از حقوق سرخپوستان (بوميان) آمريكا بود. سبك او در نوشتن، پرداختن به جزئيات يك مسئله واقعي روز در قالب داستان بود. در آغاز كار نويسندگي و پيش از نوشتن كتاب آمريكاي دمكرات، كوپر يك ماجراي واقعي را به صورت داستان نقل مي كرد و منتشر مي ساخت و بهترين نمونه اين نوع تاليف او كتابي است كه در آن نقش جاسوسي در جريان جنگ انقلاب استقلال آمريكا منعكس است.

کوپر نخستين داستان نگار آمريکايي است که از اين لحاظ (واقعيت نگاري) شهرت جهاني يافته است. در همان زمان كه وسائل ارتباط تحول نيافته بود، داستانهاي كوپر اندكي پس ازانتشار، به زبانهاي ديگر ترجمه و چاپ مي شد.

1857م:پنجم نوامبر سال 1857 «آيدا تاربلIda Tarbel» در ايالت پنسيلوانياي آمريكا به دنيا آمد و پس از فراغت تحصيل از دانشگاه، كار روزنامه نگاري را پيشه ساخت و پس از چند سال خبرنگاري، در موسسه مك كلور كه داراي چند نشريه بود به عنوان خبرنگار اينوستيگيتيو (خبرنگاري كه بمانند كارآگاه پليس يك قضيه را دنبال مي كند و كشفيات خود را هر روز منتشر مي سازد و چون ديگران در جريان قرار مي گيرند به او در كسب اطلاعات بيشتر كمك مي كنند) استخدام شد. وي در طول فعاليت در ايالت پنسيلوانيا مشاهده كرده بود كه چگونه راكفلر و كمپاني نفتي او، «استاندارد اويل» مردم را از كسب و كار خارج مي سازند و اراضي را به بهايي نازل تملك مي كنند و با كمك مقامات محلي اراضي دولتي صاحب مي شود و .... وي به تجسس در كارهاي اين كمپاني پرداخت و آن چنان پي گير شد تا اسنادي به دست آورد كه اين كمپاني قانون «ضد تراست» آمريكا را نقض كرده است. انتشار اين رشته مطالب كه مردم و اصحاب اطلاع به او كمك مي كردند باعث شد كه دادستان كل برضد استاندارد اويل اعلام جرم كند و دادگاه حكم به تجزيه و انشعاب كمپاني دهد كه قبلا تصور آن هم نمي رفت.

كار اين افشاگري كه مورد حمايت مردم آمريكا بود و تيراژ روزنامه هاي افشاگر را ده برابر كرده و به يك ميليون نسخه رسانده بود سبب ترس ميليونرها و صاحبان كمپانيهاي بزرگ شد، به گونه اي كه تئودور روزولت رئيس جمهمور وقت آمريكا در اجتماعي، آيدا و ساير روزنامه نگاران افشاگر را «ماكريكر (نجاست به هم زن)» خواند، ولي چون قانون اساسي اين كشور آزادي مطبوعات را تضمين كرده است موفق نشد اين تلاش را كاهش دهد. ولي ناشران روزنامه ها كه در معرض كاهش اعلان قرار گرفته بودند (زيرا كه كمپاني هاي بزرگ آگهي دهندگان اصلي بوده اند) شروع به كوتاه آمدن كردند كه آيدا با دو همكار ديگر خود «ري» و «لينكن» نشريه اي از آن خود به راه انداختند كه درهايش را به روي ساير روزنامه نگاران اينوستيگيتيو باز گذارده بود. كار اين افشاگران بود كه رشته تحصيلي «روزنامه نگاري اينوستيگيتيو» را در دانشگاهها به وجود آورد و اين عمل را دائمي ساخته است.

آيدا كه در نيمه دوم عمر مجله «آمريكن مگازين» را داير كرده بود به تدريج به كتاب نويسي روي آورد كه كتاب هاي او نيز انتقادي و افشاگرانه بوده است. معروفترين تاليفات اين بانوي روزنامه نگار «بالاكشيدن كسب و كار مردم تحت حمايت قانون و با كمك وكلاي دادگستري»، «وجدان زنان را نمي شود به آساني مردها خريد»، «مشكل زن بودن»، «تاريخچه شخصي (خاطرات خودش)»، زندگي آبراهام لينكلن، «اوون يانگ» و .... آيدا 86 سال عمر كرد و در سال 1999 نام او در رديف يكصد روزنامه نگار بزرگ قرن 20 قرار گرفت و عكسش بر تالار مشاهير اضافه شد و دولت آمريكا در سپتامبر سال 2002 تمبر 37 سنتي مزين به عكس او را به چاپ رساند كه در جريان است.

1852م:ششم نوامبر سال 1852 ميلادي «كاميلو كاوور» روزنامه نگار 42 ساله نخست وزير پيه مونته و ساردنياي ايتاليا شد. وي بزرگترين نقش را در احياء ايتالياي واحد نزديك به چهارده قرن پس از زوال امپراتوري روم غربي ايفاء كرد و با اعزام 15 هزار سرباز به جبهه كريمه، وطن خودرا وارد باشگاه قدرتهاي اروپايي ساخت. حربه او درمتحد ساختن ايتاليايي ها كه تا زمان او بر هر گوشه اش يك قدرت اروپايي حكومت داشت روزنامه او «ريسورجي منتو» و مقالات آتشين و ميهني اش بود. اين نخستين مورد در طول تاريخ است كه يك روزنامه تا اين حد در تامين وحدت يك كشور و اقتدار آن موثر واقع شده است.

«كاوور» كه يك ملي گراي چپ بود در امور ديپلماتيك كاملا مهارت داشت. در جواني افسر ارتش بود و جنگ را خوب مي شناخت. كاوور در باره دمكراسي و حكومت پارلماني در انگلستان مطالعه وبررسي كرده بود. هنر او شناخت وطندوستان واقعي و شركت دادن انان در كوشش هاي تامين وحدت وطن بود. گاريبالدي ميهندوست بنام ايتاليايي از ياران كاوور در تامين وحدت ايتاليا بود.

1860م:ششم نوامبر سال 1860 ابراهام لينکلن براي يک دوره چهارساله به رياست جمهوري ايالات متحده انتخاب شد که در دوران رياست جمهوري او، ميان وي و ايالات جنوبي اختلاف بروز کرد و اين ايالات و عمدتا بخاطر تصميم لينکلن (لينکن) به رهايي سياهپوستان از بردگي سفيدپوستان، از اتحاديه جدا شدند و (باهدف تامين استقالا هرچه بيشتر ايالتها در امور خود و کاهش اختيارات دولت مرکزي) کنفدراسيون آمريکا را تشکيل دادند که اين اقدام جنگ داخلي خونين آمريکا را به دنبال داشت. ايالات جنوبي نيز ششم نوامبر سال 1961 جفرسون ديويس را براي يک دوره شش ساله به رياست کنفدراسيون خود انتخاب کردند و به اين ترتيب آمريکا نزديک به سه سال، همزمان، داراي دو رئيس جمهوري بود. با شکست نظامي کنفدراسيون، عمر حکومت جفرسون ديويس هم يافت و مدتي بازداشت بود، اما محاکمه و محکوم به مجازات نشد.

2005م:ششم نوامبر 2005 ، روزنامه ها در گوشه و کنار جهان عموما نوشته بودند كه «اين روز ها جورج بوش رئيس جمهوري آمريكا به هر جا كه مي رود تظاهرات را هم با خود به دنبال مي برد».

وي در نخستين سالروز پيروزي اش بر «جان كري»، پنجم نوامبر براي شركت در نشست دو روزه سران 34 كشور قاره آمريكا وارد شهر ساحلي «مار دل پلاتاMar del Plata»ي آرژانتين شده بود.

اندكي پيش از ورود او، هوگو چاوز رئيس جمهوري چپگراي ونزوئلا در ورزشگاه آن شهر يك اجتماع مسالمت آميز چهل هزار نفري بر ضد پيشنهاد «آزادي تجارت» كه خواست دولت واشنگتن در قاره آمريكاست برپا داشته بود و ضمن آن گفته بود كه اگر آمريكا به ونزوئلا حمله نظامي كند، قاره آمريكا گرفتار يك جنگ صد ساله خواهد شد. در همين اثناء به جمعيت خبر رسيد كه بوش وارد شهر شده و در شرايتون هتل اقامت كرده است كه گروهي از جمعيت به خيابانها ريخت و به سوي هتل به حركت درآمد. پليس مانع پيشروي اين گروه شد كه ميان طرفين با كوكتل مولوتف و سنگ پراني و چوبدستي و گاز اشك آور زد و خورد روي داد. سرانجام پليس موفق شد كه جمعيت را در 600 متري هتل متوقف سازد. تظاهر کنندگان كه چنين ديدند دست به تخريب موسسات و فروشگاههاي اطراف زدند. با اين كه 64 تن از تظاهر كنندگان دستگير شده بودند روز بعد (ششم نوامبر) اين تظاهرات دامنه بيشتري يافت و بسياري از شهرهاي آرژانتين را فرا گرفت.

چاوز که در سالهاي بعد هم به ضديت با دولت بوش ادامه داده است در سپتامبر 2006 در نشست سالانه سازمان ملل در شهر نيويورک، جورج بوش را علنا «اهريمن» خواند.

سران بسياري از كشورهاي آمريكاي لاتين از چپها هستند كه موافقت چنداني با سياست هاي واشنگتن ندارند از جمله برزيل، شيلي، بوليوي، کوبا، آرژانتين، نيکاراگوا و ....

در يكمين سالروز پيروزي بوش بر «كري» اعلام شده بود كه مقبوليت او در آمريكا به 35 درصد تقليل يافته، محبوبيت كنگره (با اکثريت جمهوريخواه) به 34 در صد پايين آمده و مقبوليت «چني» معاون بوش به 19 درصد رسيده بود. در نوامبر سال 2006 اين مقبوليت ها بازهم دو تا سه درصد کاهش يافته بود. دليل عمده اين کاهش، ادامه وضعيت عراق، افزايش مشکلات اقتصادي آمريکا و گسترش شکاف ميان ثروتمندان و کم درآمدها در جامعه آمريکا و ... است. به همين سبب انتخابات پارلماني هفتم نوامبر 2006 را براي دولت بوش و حزب جمهوريخواه، يک رفراندم خوانده بودند زيرا که در آن اکثريت سنا و مجلس نمايندگان آمريکا به دست حزب دمکرات افتاد.

2005م:مارتين اينديكMartin Indyk معاون پيشين وزارت امور خارجه آمريكا، سفير اسبق اين كشور در اسرائيل و عضو انستيتوي بروكينگز (در شهر واشنگتن) در مقاله اي در لس انجلس تايمز كه پنجم اكتبر 2005 همزمان در بسياري از روزنامه هاي آمريكا چاپ شده بود بيانات (نوامبر سال 2005) محمود احمدي نژاد رئيس جمهور ايران را مورد تفسير قرار داده كه گفته بود پهنه گيتي بايد از وجود دولت اسرائيل پاك شود. اينديك نوشته بود: در پي انتشار اظهارات احمدي نژاد، ديپلماسي ايران تلاش كرد كه مسئله را رفع و رجوع كند ولي مقامات ارشد، روحانيون و روزنامه هاي تهران نوشتند كه اين بيانات تازه نيست و از 27 سال پيش بيان مي شود.

اينديك نوشته بود: درست است كه ايران داراي موشك دور برد است و تا پنج سال ديگر به سلاح اتمي دست مي يابد ولي جنگ اين كشور با اسرائيل بعيد است و براي ارتش ايران دشوار است كه هزار مايل فاصله خليج فارس تا آبهاي اسرائيل را طي كند و دست به حمله بزند، ولي تشديد فعاليت حزب الله (لبنان) و جهاد اسلامي (فلسطين) كه مورد حمايت دولت جمهوري اسلامي ايران هستند بر ضد دولت اسرائيل محتمل است. بنابراين نمي توان به آساني از اظهارات احمدي نژاد گذشت.

پيش بيني اينديک درباره حزب الله لبنان تحقق يافت. اينديک در جريان انتخابات سال 2008 آمريکا از رئيس جمهور شدن باراک اوباما پشتيباني کرده بود. وي در جريان مسابقه هاي انتخاباتي اين سال، اوباما را دوست و حامي اسرائيل اعلام کرده بود و از يهوديان آمريکايي خواسته بود که به اوباما راي دهند. حمايت وي از اوباما همچنين مشوق رسانه هاي آمريکا بود که عمدتا در کنترل جامعه يهوديان اين کشورند.

2008م:پنجم نوامبر 2008 و يک روز پس از انجام انتخابات عمومي آمريکا و اعلام انتخاب شدن "باراک اوباما" نخستين سياهپوست به رياست جمهوري اين کشور، دميتري مدوديف رئيس جمهور روسيه به مناسبت روز وحدت در اين کشور و در حالي که رژه نظامي با يونيفورم سنتي در ميدان سرخ جريان داشت در نطق خود در برابر اعضاي مجلس عالي روسيه از سياست هاي آمريکا انتقاد کرد و گفت که روسيه در واکنش به استقرار موشکي آمريکا در لهستان و جمهوري چک، در مرز خود با لهستان موشک خودکار "اسکندر" مستقر خواهد ساخت. وي وجود تشنج در جهان و بحران مالي موجود را نتيجه خودخواهي آمريکا و سياست برتري جويانه اين کشور دانست.

در همين روز دولت ايران ضمن خبر دادن از نزديک شدن يک هلي کوپتر نظامي آمريکايي مستقر در عراق به مرزهاي خود، اخطار کرد که نيروهاي مسلح ايران دستوردارند که تجاوز به مرزها را با هر وسيله و بدون درنگ دفع و سرکوب کنند. رسانه هاي غرب ضمن بازتاب اين اخطار نوشته بودند که به اين ترتيب ايران نشان داد که سوريه و پاکستان نيست که آمريکا وارد مرز آن شود و يا از اين مرز بگذرد. ايران قبلا نيز اين واکنش سريع خود را به نيروهاي انگليسي مستقر در بصره نشان داده بود. ششم نوامبر 2008 احمدي نژاد رئيس جمهور ايران يک نامه پر از نصيحت براي «اوباما» فرستاد. احمدي نژاد قبلا نيز به مناسباتي چنين نامه هايي براي سران دولتهاي ديگر فرستاده بود.

دولت چين در همين روز در اعلاميه اي علاقه مندي خودرا به گسترش همکاري هاي همه جانبه از اقتصادي و فرهنگي تا نظامي با آمريکاي لاتين (حياط خلوت ايالات متحده) ابرازداشته بود. اين اعلاميه درآستانه ديدار "هو جين تائو" رهبر چين از آمريکاي لاتين و از جمله کوباي سوسياليست انتشاريافته بود که آزمايش اراده دولت واشنگتن تلقي شده بود.

دولت کره شمالي پنجم نوامبر 2005 عکس هاي ديگري از «کيم جونگ ايل» رهبر اين کشور که رسانه هاي آمريکايي با شادماني خبر از بيماري سخت او داده بودند منتشر ساخت و اعلام داشت که کيم همچنان به مبارزات ضد امپرياليستي و ضد سلطه ادامه خواهد داد.

دولت پاکستان قبلا از يک تجاوز هوايي ديگر آمريکا به قلمرو پاکستان که ناقض حاکميت اين کشور است انتقاد کرده بود.

بسياري از اصحاب نظر خوش بيني رسانه هاي بعضي از کشورهارا از انتخاب "اوباما" و تغيير سياست هاي 110 ساله آمريکا رد کرده و اظهار نظر کرده بودند که اين خوش بيني را رسانه هاي آمريکايي بوجود آورده اند تا نشان دهند با آغاز کار رئيس جمهور سياهپوست، آواشنگتن تغيير روش خواهد داد تا نظر منفي جهانيان را نسبت به آمريکا که با اعمال حکومت جورج بوش شدت يافته بود تغيير دهند. براي رفع نظر منفي جهانيان وقوع چنين تغييري در آمريکا ضروري تشخيص داده شده بود ولي از کار روابط عمومي تا عمل فاصله اي طولاني وجود دارد.

1700: بندر بوستون (ايالت ماساچوست آمريكا) به عنوان بزرگترين مركز فروش برده معروف شد.

1844: اسپانيا به دومينيكن مستعمره بسيار قديمي خود درقاره آمريكا استقلال داد.

1846: ژنرال تايلر آمريكايي كه سرگرم جنگ براي خارج كردن كاليفرنيا از دست دولت مكزيك بود پس از عقب راندن نيروهاي مكزيك در مونتري كاليفرنيا منطقه سالتيلو را متصرف شد.

1862: يك دادگاه آمريكا در ايالت مينه سوتا سيصد بومي (سرخپوست) از طايفه «سانتيSantee» منشعب از قبيله «سو» را به اعدام محكوم كرد. جرم اين گروه اين بود كه در برابر مهاجران تازه وارد اروپايي، از اراضي و املاك خود دفاع مسلحانه كرده بودند.

1898: دولت عثماني مجبور به تخليه جزيره استراتژيك «كرت» در مديترانه شد.

1900: هنريخ هيملر مقام نزديک به هيتلر در دولت حزب ناسيونال سوسياليست (نازي) آلمان و رئيس اس اس ها در اين روز به دنيا آمد.

1918: لهستان پس از جدا شدن از روسيه، جمهوري شد.

1925: سلطان احمد شاه قاجار در پاريس به خلع خود از سلطنت ايران اعتراض كرد.

1952: آمريكا نخستين بمب هيدروژني خود را آزمايش كرد.

1954: در حالي كه محاكمه افسران كمونيست دستگير شده ايران ادامه داشت فرمانداري نظامي تهران مدعي كشف يك انبار اسلحه متعلق به حزب كمونيست توده شد.

1962: ادوارد کندي (تد) دمکرات معروف براي نخستين بار از ايالت ماساچوست به عضويت در سناي آمريکا انتخاب شد. وي اين کرسي را تا پايان عمر (نيمه دوم سال 2009) حفظ کرده بود. در آمريکا عضويت در کنگره محدوديت ندارد.

منبع:iranianshistoryonthisday.com