اشعار رحلت امام خمينی رحمه الله عليه (4)

مجموعه: شعر و ترانه

شعر در وصف امام خمینی (ره)

خمینی نور چشم همه                    نایب مهدی فاطمه(س)

واویلا واویلا واویلا…

نهضتش یاور قرآن شد                باعث عزّت ایران شد

واویلا واویلا واویلا…

جماران بگو آقایت کو                بنده ی حیّ یکتایت کو

واویلا واویلا واویلا…

جماران بگو از غمهایش            از نماز شب و آوایش

واویلا واویلا واویلا…

امان از این غم و این غربت       جماران کو امام امّت

واویلا واویلا واویلا…

دل به یادش خدایی باشد            همیشه کربلایی باشد

واویلا واویلا واویلا…

ذکر جان و دل روح الله     یا حسین ، یا ابا عبدالله

یا حسین ، یا ابا عبدالله

ای شده کشته درنینوا        ای سرت گشته از تن جدا

یا حسین ، یا ابا عبدالله

ای که خدّ التّریبی آقا       شاه شیب الخضیبی آقا

یا حسین ، یا ابا عبدالله

رحلت امام خميني (ره)

نیمه ی خرداد و غم امام است    داغ دل از این دو عزا مدام است

مکتب حسینی       نهضت خمینی

سؤال عزّت را جواب است      رمز بقای انقلاب است

واویلا واویلا واویلا...

با رحلتش آن نور چشم همه     شد میهمان مادرش، فاطمه(س)

ناب و بی قرین بود        وقف راه دین بود

با رفتن آن مهربان،یار          ایران همیشه شد عزادار

واویلا واویلا واویلا...

اگر چه دل ز ماتمش مضطر است    خامنه ای خمینی دیگر است

 نور هر دو عین است           ز نسل حسین است

کلام او روح خداییست         مرام او کرببلاییست

 واویلا واویلا واویلا...

چه کربلا که سوز عالمین است    چه کربلا که مقتلُ الحسین است

عزیز مصطفی        تشنه لب ، سر جدا

نوحه ی دختر  پیمبر       حسین حسین غریب مادر

واویلا واویلا واویلا...

سالگرد رحلت حضرت امام خمینی (ره)

حضرت روح الله/ پیر و مراد ماست آوازه ی عشقش/ تو همه ی دنیاست

این شورِ تو قلب ما از خطبه ی غراشه

جمهوری اسلامی از یادگاریهاشه 

نائب صاحب الزمان/ با یه نگاه مهربان

از وسط حسینیه/ لرزه مینداخت تو جهان

به کل مردم نورعین/ انداخت تو دلها شور و شین

مردم بهش لقب دادن/ گریه کنِ امام حسین

ای خدا! ما بی امام تو دنیا بودیم بی نشون

ای خدا! دلم براش تنگ شده قدر آسمون

ای خدا! سلامم و به عبد صالح برسون

اگرچه از غصش/ هر ساله می باریم اما یه رهبر چون/ سَیّد علی داریم

مثه یه خورشید بین قاب دلم می تابه

فداش بشم آقامو روضه خونِ اربابه 

تا که روی منبر اومد/ با خطبه هاش غم سراومد

با جذبه ی نصیحتاش/ چشای فتنه دراومد

وقتی که خطبه می خونه/ شبیه حیدر می مونه

با صحبتاش جایی برا/ مکر زُبیر نمی مونه

آقامون، با اقتدارترینِ تو کلّ جهان

ای خدا! اونچه عیانه که چه حاجت به بیان

می بینم، دستاشو تو دستای صاحب الزمان 

گردآوری:بخش فرهنگ و هنر بیتوته